نگاهي به برخي اسماي ذات در آثارسنايي و عطّار

The Study of Divine Names in the Works of Sanayi Ghaznavi and Attar Neyshabouri

«اسماءحسني»، يكي ازاهمّ مباحث علوم قرآني است كه مورد توجّه شاعران و نويسندگان بوده و بازتاب‌ گسترده يي در ادبيّات فارسي، به ويژه در آثار پايه گذاران ادبيّات عرفاني، حكيم سنايي غزنوي و شيخ عطّار نيشابوري؛ داشته است. لذا مقاله ي حاضر؛ به چگونگي بازتاب پركاربردترين اسماي ذات الهي كه تجلّي بيشتري در آثار اين دو دارد، همراه با معاني لغوي و اصطلاحي آن ها مي پردازد و با آوردن شواهدي از آثار اين دو شاعر ِعارف ؛ موضوع را از جنبه هاي مختلف شكلي و ماهوي بررسي مي كند. سرانجام نتيجه مي گيرد كه آثار سنايي و عطّار ، منشوري از اسما و صفات خداوند متعال بوده و نام هاي زيباي حضرت حق از زواياي گوناگون درآن ها باز تابيده است. به ويژه اسماي ذات ، كه در سراسر آثارشان تجلّي يافته، به طوري كه بعضي از اين آثار را مي توان آيينه ي تمام نماي اسماي ذات الهي دانست

فاقد چكيده مي باشد