پديد آورندگان :
عيسي پره، نرگس دانشگاه شهيد چمران - دانشكده علوم - گروه زيست شناسي , كسمتي، مهناز دانشگاه شهيد چمران - دانشكده علوم - گروه زيست شناسي , محمدي، طيبه دانشگاه شهيد چمران - دانشكده علوم - گروه زيست شناسي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: نانو ذرات اكسيد روي يكي از پركاربردترين نانو ذراتي است كه در حوزه صنعت، پزشكي، داروسازي، بهداشتي آرايشي و تغذيه استفاده زيادي دارد. برخي مطالعات مطالعات اثر تخريبي نانو ذرات اكسيد روي بر سيستم عصبي و برخي اثرتقويتي اين ماده را در فعاليت سلولهاي عصبي مرتبط با حافظه نشان داده اند. لذا اين مطالعه به منظور مقايسه اثر نانواكسيد روي با اكسيد روي معمولي برحافظه دراز مدت در موش سوري انجام شد.
مواد و روشها: در اين مطالعه تجربي، تعداد 49 سر موش سوري نر بالغ نژاد NMRI با ميانگين وزني 5±25 گرم به صورت تصادفي در هفت گروه 7 تايي دسته بندي شدند. يك گروه كنترل، 3 گروه درماني با دوزهاي 1، 2/5 و 5 ميلي گرم/كيلوگرم نانو اكسيد روي و 3 گروه درماني با دوزهاي 1، 2/5 و 5 ميلي گرم بر كيلوگرم اكسيد روي معمولي به صورت تزريق داخل صفاقي و قبل از آموزش (شوك الكتريكي) دريافت نمودند.در همه گروهها با استفاده از دستگاه Step-Down ، حافظه اجتنابي غير فعال در موشها مورد ارزيابي قرار گرفت. زمان تاخير پايين آمدن از سكوي امن به عنوان شاخص حافظه در روز 1، 3 و7 پس از آموزش ارزيابي شد.
يافته ها: تزريق قبل از آموزش مقدار 2/5 mg/kg نانو اكسيدروي و اكسيدروي معمولي، بدون تاثير بر فعاليت حركتي بود. اما باعث كاهش معني دار زمان تاخير پايين آمدن از سكو در روزهاي 1، 3و 7 (اكسيدروي به ترتيب (17±58، 13±45، 14±39)و نانواكسيدروي (18±93، 12±62، 3±14) گرديد در حاليكه مقدار 5 ميلي گرم، اثر ضعيفتر و كوتاه مدت تري اعمال نمود (اكسيدروي(38±130، 19±49، 10±68) و نانواكسيد روي (46±132، 13±41، 24±58) و مقدار 1 ميلي گرم بي تاثير بود.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج فوق به نظر مي رسد تضعيف حافظه دراز مدت توسط اكسيد روي تحت تاثير سايز ذرات آن قرار نمي گيرد
چكيده لاتين :
BACKGROUND and OBJECTIVE: Zinc oxide nanoparticles are one of the most widely used nanoparticles in
fields of industry, medicine, pharmaceutical sciences, cosmetics, and nutrition. Multiple studies have demonstrated the
negative effects of zinc oxide nanoparticles on the nervous system, while others have revealed their enhancing effects
on the activity of nerve cells, involved in memory processes. The aim of this study was to compare the effects of zinc
oxide nanoparticles and zinc oxide on long-term memory of mice.
METHODS: In this experimental study, 49 NMRI adult male mice, with the mean weight of 25±5 g, were randomly
divided into seven groups, each consisting of seven mice: control group, three treatment groups receiving zinc oxide
nanoparticles (1, 2.5, and 5 mg/kg of zinc oxide nanoparticles, respectively), and three treatment groups receiving zinc
oxide (1, 2.5, and 5 mg/kg of zinc oxide, respectively). Intraperitoneal injections were performed before training
(electric shock). Passive avoidance memory of mice was evaluated, using the Step-Down device. The latency time to
descend the platform was regarded as an indicator of memory on days 1, 3, and 7 following training.
FINDINGS: Pre-training administration of zinc oxide nanoparticles and zinc oxide at a dose of 2.5 mg/kg yielded no
effects on the motor activity of mice. However, a significant decline was reported in the latency time to descend the
platform on days 1, 3, and 7 following training (58±17, 45±13, and 39±14 in the zinc oxide group and 93±18, 62±12,
and 14±3 in the nano zinc oxide group, respectively) (p<0.01); however, the dosage of 5 mg/kg had less significant
short-term effects (130±38, 49±14, and 68±10 in the zinc oxide group and 132±46, 41±13, and 58±24 in the nano zinc
oxide group, respectively). Also, the dosage of 1 mg/kg was almost ineffective.
CONCLUSION: The results showed that weakened long-term memory, caused by zinc oxide administration, is not
influenced by the size of particles
