واكاوي درگيري هاي مرزي از منظر حقوق مخاصمات مسلحانه بينالمللي و ساير قواعد حقوق بينالملل حاكم برآن

The study of border conflicts from the perspective of the rights of international armed conflicts and other international rules governing it.

زمينه و هدف: روابط بين كشورها گاهي اوقات به گونهاي اجتناب ناپذير به سوي جنگ سوق داده ميشود. در چنين شرايطي، حقوق بين‌الملل با وضع مقرراتي موسوم به حقوق مخاصمات مسلحانه، به دنبال به حداقل رساندن خسارات وارده به قربانيان است. با اين وجود نميتوان هر گونه درگيري مسلحانه را مشمول اين حقوق دانست. اين پژوهش قصد دارد بررسي نمايد كه از منظر حقوقي، درگيريهاي مرزي، مخاصمه مسلحانه بين‌المللي محسوب ميشود يا اينكه تابع ساير قواعد و مقررات بين‌المللي است. روش: اين پژوهش با بهره مندي از روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانهاي و اينترنتي معتبر به بررسي كنوانسيونهاي مربوط به مخاصمات مسلحانه، بعد از تشكيل سازمان ملل متحد يعني 1945 ميلادي برابر با 1324 خورشيدي پرداخته است، چراكه قواعد حقوقي قبل از اين تاريخ در بازه زماني اخير يا اصلاح گرديده و يا بر صحت آنها تاكيد شده است و در مورد جمهوري اسلامي ايران و كشورهايي كه وضعيت مشابه آن دارند، قابل تعميم است. يافته ­ها و نتايج: پس از تطبيق شرايط درگيريهاي مقطعي مرزي با خصائص قراردادي يك مخاصمه مسلحانه بين‌المللي، اين نتيجه حاصل شد كه هرچند اين گونه منازعات، فاقد برخي از ويژگيهاي مندرج در كنوانسيونهاي چهار گانه ژنو به عنوان يك مخاصمه مسلحانه بين‌المللي است، اما با توجه به اينكه روح حاكم بر كنوانسيونهاي مذكور، اعمال قواعد حقوق بشر دوستانه بين‌المللي ميباشد كه در حقوق مخاصمات مسلحانه بين‌المللي تبلور يافته است، ميتوان قواعد اين حقوق و حقوق بشر را بر درگيريهاي مرزي قابل اعمال دانست.

فاقد چكيده مي باشد