پديد آورندگان :
احمديان، كسري مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي مازندران , رحيمي ميانجي، قدرت دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - گروه علوم دامي , سياح زاده، هادي دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - گروه علوم دامي , دلدار، حميد دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي ساري - گروه علوم دامي
كليدواژه :
مرغ بومي ايران , DNA ميتوكندري , فيلوژني , تنوع ژنتيكي
چكيده فارسي :
در مطالعه حاضر به منظور ارزيابي تنوع ژنتيكي و روابط فيلوژني مرغان بومي ايران، 39 نمونه خون از مرغان بومي مراكز اصلاح نژاد مرغ بومي كشور (اصفهان، مازندران، يزد، فارس، آذربايجان غربي و خراسان) جمع آوري گرديد. به منظور مقايسه نتايج حاصل با ديگر نژادهاي آسيايي، آفريقايي و اروپايي توالي ناحيه D-loop ميتوكندري موجود در بانك جهاني ژن دريافت شد. DNA با استفاده از روش نمكي بهينه يافته استخراج و به عنوان الگو براي تكثير و تعيين توالي ناحيه D-Loop ژنوم ميتوكندري به كار برده شدند. با مطالعه توالي 2- 1231 جفت بازي ناحيه D-Loop در نمونه هاي فوق، 16 هاپلوتايپ به همراه 14 جايگاه متغير تشخيص داده شد. آناليز واريانس مولكولي با استفاده از روش كيمورا انجام گرفت. مقادير شاخص تثبيت با استفاده از روش كيمورا در دامنه اي بين 0/1570- 0/37763 قرار گرفت. ميزان واريانس در داخل و بين جمعيت هاي مورد مطالعه به ترتيب برابر با 8//05 و 18/95 درصد برآورد شد. اين آزمون نشان داد كه در جمعيت هاي مورد مطالعه، جمعيت هاي آذربايجان غربي و اصفهان، اصفهان و فارس، اصفهان و خراسان، اصفهان و مازندران، اصفهان و يزد، فارس و خراسان و هم چنين فارس و يزد با يكديگر از نظر ژنتيكي متفاوت بودند (0/05>P). از بين جمعيت هاي مورد مطالعه جمعيت اصفهان با تمامي جمعيت هاي ديگر از نظر ژنتيكي تفاوت معني دار داشته است (0/05>P). به طور كلي نتايج بدست آمده نشان داد كه مرغ بومي ايران داراي تنوع ژنتيكي قابل قبول بوده و درخت فيلوژني ترسيم شده برمبناي هاپلوتايپ هاي حاصله مرغان بومي ايران در دسته هاپلو گروه A (مرغان بومي ژاپن، لكهورن سفيد، ردآيلندرد)، هاپلوگروه E (مرغان بومي خاورميانه و اروپا) و هاپلوگروه C (مرغان بومي آفريقا) قرار گرفتند. هم چنين نتايج فيلوژني مشخص كرد كه مرغ بومي ايران همانند مرغ بومي ژاپن، چين، خاورميانه، اروپا و آفريقا از آسياي جنوب شرقي و هندوستان منشا گرفته و احتمالا از طريق مسيرهاي باستاني، از آسياي جنوب شرقي و هندوستان به ايران و از ايران به سمت غرب امتداد يافته و به دنياي غرب معرفي شده است.
چكيده لاتين :
In the present study for evaluation of genetic variability within and between Iranian native
fowls, thirty nine blood samples were randomly collected from native fowls breeding stations of
west Azarbayjan, Khorasan, Fars, Mazandaran, Yazd and Esfahan provinces. Inorder to
compare the obtained results with other Asian, African and European breeds the D-loop
sequences of mtDNA taken from GenBank. Total DNA of the samples was extracted by salting
out procedure and was used as a template for amplification and sequencing of D-loop region of
mtDNA. Sequence analysis of the 1231-2 bp D-loop region in all samples revealed a total of 16
haplotypes with 14 polymorphic sites. Analysis of molecular variance (AMOVA) was carried
out based on Kimura method .The Fixation index values using kimura-2 parameter method
ranged from -0.157 to 0.37763. The variation within and between the populations was estimate
as (81.05 and 18.95, respectively). The genetic distance between Esfahan and West
Azarbayejan, Esfahan and Fars, Esfahan and Khorasan, Esfahan and Mazandaran, Esfahan and
Yazd, Fars and khorasan, Fars and Yazd populations were significantly different (p<0/05). The
genetic distance was statistically significant (P<0.05) between Esfahan and all other
populations. The result obtained in the present study showed an acceptable genetic variation in
Iranian native chicken and according to the phylogenic tree, based on obtained haplotypes the
Iranian breeds was clustred in haplogroup A (Japanese native, white leghorn, Rhode Island
Red), haplogroup E (middle east and eruption chicken) and haplogroup C(African native
chicken). AlSo in order to these results the Iranian native fowls like China, Japan, Middle east
and African local fowls originated from Southeast Asia and Indian subcontinent then from this
ancient way of Iran may probably extended and introduced to the western world
