بررسي رابطه بين ارتباط سازماني و تسهيم دانش با نقش ميانجي اعتماد سازماني در ميان دبيران مدارس

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين ارتباط سازماني و تسهيم دانش با نقش ميانجي اعتماد سازماني در ميان دبيران مدارس انجام شد. روش شناسي: اين پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي است و جامعه آماري پژوهش حاضر را كليه دبيران مدارس دوره اول و دوم متوسطه شهرستان بيجار در سال تحصيلي 1395 به تعداد 500 نفر تشكيل مي دهد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي ارتباط سازماني دعايي (1372) با آلفاي (91/.)، تسهيم دانش بوك، زمرد، كيم ولي(2005) با آلفاي (75/.) و اعتماد سازماني الونن، بلو مكويست و پومالاينن (2008) با آلفاي ( 94/.) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش مدل يابي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي smartpls2 استفاده شد. يافته ها: نتايج پژوهش حاكي از آن است كه ارتباط سازماني به صورت مستقيم و غير مستقيم بر تسهيم دانش تأثيرگذار است. ارتباط سازماني به صورت مستقيم بر اعتماد سازماني تأثيرگذار مي باشد. اعتماد سازماني به صورت مستقيم بر تسهيم دانش تأثيرگذار است. همچنين تأثير ارتباط سازماني بر تسهيم دانش به صورت غير مستقيم توسط متغير ميانجي، اعتماد سازماني با تبيين شد. نتيجه گيري: در اين رابطه زماني كه اعتماد سازماني به عنوان متغير ميانجي وارد معادله مي شود، داراي قدرت بيشتري است. به عبارت ديگر، مي توان گفت كه ارتباط سازماني با نقش ميانجي گري اعتماد سازماني موجب افزايش تسهيم دانش در ميان دبيران مي شود.