مقايسۀ اثرات ضد تهوع دروپريدول با دگزامتازون و متوكلوپراميد در بيماران تحت هيستروسكوپي : يك مطالعۀ باليني تصادفي شده دوسو بي خبر

Antiemetic effects of Deroperidol compared with Dexamethasone and metoclopramide in patients undergoing hysteroscopy : A randomized Double - blinded clinical trial

مقدمه: تهوع و استفراغ در بيماران با عمل هاي ژنيكولوژي مينور شايع است. اين مطالعه براي ارزيابي اثرات پروفيلاكتيك ضد تهوع و استفراغ دروپريدول، دگزامتازون و متوكلوپراميد بر تهوع و استفراغ پس از جراحي هيستروسكوپي انجام شده است. مواد و روش ها: 120 بيمار با ASA class I، II كانديد هيستروسكوپي تشخيصي به صورت تصادفي به چهار گروه تقسيم شدند. گروه I دروپريدول 1/25 ميلي گرم داخل وريدي، گروه II، 8 ميلي گرم دگزامتازون داخل وريدي، گروه III 10 ميلي گرم متوكلوپراميد داخل وريدي و گروه IV نرمال سالين بلافاصله پس از القاء بيهوشي دريافت نمودند. تهوع و استفراغ و درمان هاي لازم در PACU و 24 ساعت پس از عمل ثبت گرديد. نمرات Steward در 15 و 30 دقيقه پس از عمل در ريكاوري ثبت شد. نتايج: پارامترهاي دموگرافيك در گروه ها يكسان بود. فركانس تهوع و استفراغ در گروه دروپريدول به صورت مشخصي از ساير گروه ها كمتر (P=0.000) اما انسيدانس تهوع در گروه ها يكسان بود. تعداد بيماران نيازمند درمان در ريكاوري در گروه دروپريدول كمتر از ساير گروه ها بود (P=0.03). ميانگين دفعات تهوع و استفراغ براي هر 4 گروه به ترتيب 1/2، 1/46، 1/66 و 1/71 بود. نمره Steward در دقيقه 30 در 4 گروه يكسان ولي در دقيقه 15 گروه I كمتر از III و IV ولي بدون تفاوت با گروه II بود. نتيجه گيري: به طور كلي مصرف پيشگيرانه هر سه دارو سبب كاهش تهوع و استفراغ پس از عمل گرديد كه در اين ميان دروپريدول از سايرين موثرتر بود.

This study was performed to assess prophylactic effects of Deroperidol, Dexamethasone and metoclopramide on nausea and vomiting after hysteroscopy surgery. Materials and methods: 120 patients ASA 1, 2 undergoing diagnostic hysteroscopy were randomly allocated in 4 groups: group 1 received deroperidol 1.25 mg / IV, group 2 received dexamethasone 8 mg /IV, group 3 received metoclopramide 10mg/IV and group 4 received normal saline immediately after induction of Anesthesia. Frequency of nausea and vomiting and rescue treatments were recorded in PACU and 24 hours after surgery. Recovery Steward scores were assessed at 15 and 30 minutes in PACU. Results: Demographic parameters of patients in trial groups were similar. Frequency of nausea and vomiting in deroperidol was significantly lower than the other groups (p= 0.000) However, incidence of nausea was the same among groups. The number of patients who required rescue treatment at PACU was less in deroperidol group than other groups. (p = 0.03). The mean number of nausea and vomiting per patient in 24 hours was 1.2, 1.46, 1.66 and 1.71 for group 1,2,3 and 4. The steward recovery scores of groups were similar in 30 minutes at PACU. However, in 15 minutes in group 1 was lower than group 3,4 but not different from group 2. Conclusion: Over all, prophylactic administration of deroperidol, dexamethasone and metoclopramide decrease PONV but deroperidol is the most effective agent