رؤياواره يا (واقعه) ­در آثار عين القضات همداني

عرفان شناخت و معرفت حق تعالي است. معرفت و شناخت عرفاني، دريافتي شهودي، حضوري و فردي است؛ عارف پس از طي مراحل و مقدماتي ، توانايي‌هاي روحي و معنوي خاصّي به دست مي آورد كه او را از تنگناي حس و عقل فراتر برده و سراپرده اسرار و حقايق را بر او مكشوف مي سازد. رويارويي عارف با حقيقت ، حادثه اي باطني و دروني‌ست كه بدون حضور و اشراف حس و عقل صورت مي‌گيرد، عارف قادر نيست ديده ها و دريافته هاي خود را به صورت معقول و قابل ادراك در آورد و مشهودات و مكشوفات قلبي خود را براي ديگران بيان نمايد. يكي از دلايل اصلي تغبيرنا پذيري حقايق عرفاني، غير قابل تميز بودن و بي تعيّني آن است زيرا تجارب وحقايق عرفاني مربوط به عالمي متفاوت با عالم ماست. عين القضات همداني در آثار خود به شرح و تبيين تجارب عرفاني خود پرداخته و براي اثبات آنها به آيات و احاديث استناد نموده است. مكاشفه، واقعه، خواب، تمثّل از جمله تجارب عرفاني اوست. در اين ميان رؤيا واره (واقعه) يكي از راه‌هاي مهم ورود به عالم غيب و از عناصر فراحسي است كه نفس ناطقه آدمي به كمك آن از گذشته و آينده آگاه مي گردد. در اين پژوهش ضمن تعريف واقعه و ويژگي هاي آن، تفاوت آن با خواب و مكاشفه، واقعه‌ها و تجربيات ناب شخصي عرفاني عين القضات تحليل و بررسي مي شود.