الگويي از روش اجتهاد در عرفان مأثور (مطالعۀ موردي: روش كتاب سرالاسراء)

ارتباط معنوي عارفانه و عاشقانه با حضرت پروردگار كه عرفان به آن توصيه مي كند، نياز بنيادي انسان در تمام زمان ها بوده و هست؛ اما متاسفانه در روزگار ما شورابه هايي ناگوار به جاي عرفان حقيقي و خوش گوار به كام انسان معنويت خواه ريخته مي شود و احياناً آموزه هاي وحياني نيز با روش هايي نادرست و غيراجتهادي به اسم عرفان اسلامي فرآوري مي شود. استاد عرفان عصر حاضر، آيت الاهي مرحوم استاد سعادت پرور از عارفان مجتهدي است كه همواره سعي كرده است روش تفقه اجتهادي را در استنباط آموزه هاي عرفاني به كار گيرد؛ و از اين رو پژوهۀ فرارو با شيوۀ اسنادي- كتابخانه اي به استخراج الگوي روش اجتهاد در عرفان مأثور بر اساس شيوۀ اجتهاد فقاهتي و طبق روش هاي موجود در پس زمينۀ تبيين هاي استاد سعادت پرور در كتاب سرالاسراء دست يازيده است.نتيجۀ تحقيق، ارائۀ الگويي كثيرالاضلاع شامل تحليل سندشناختي، تحليل تفسيري و فقه الحديثي با محوريت قواعد عام، قواعد ادبي و اصولي و روش هاي حل اختلاف روايات متعارض و تفسير روايات مشكل و نيز تحليل عقلاني آيات و روايات عرفاني با ابتكار در تاكيد بر آيات قرآني و بهرۀ وافر از ادعيه در منابع و بهره بردن از قواعد بلاغي در استنباط است.