گزارة «خواب»؛ سلطة تخيّل يا كاركرد عقل

خواب و رؤيا، ملازم هميشگي انسان، به عنوان ابزاري توانمند، براي كشف رمزهاي هستي يا واكاوي درباره‌ امور جهان است. اتفاقاتي كه در اعماق تاريخ افتاده و متن هايي از آن به دست رسيده، نشان مي دهد كه از ديرباز، همراه انسان در تمام جنبه هاي مدني و فردي بوده است. هريك از جوامع انساني براساس قوانين جامعه شناسي و قبليه اي، تعريف هاي خاصي از آن دارند و در موقعيت ها و مقاطع خاصي از آن بهره برده اند. در دانش بشري تئولوژي و خداشناسي، هم تعريف هاي مستقلي و هم كاركردهاي خاصي دارد. رؤيا در زندگي انسان در تمام عصرها، ابزار شگرفي براي تصويرسازي هاي تمايلات انسان و زباني كردن مفاهيم خاصي است كه بنا به دلايلي قادر به گفتار واضح آن نيستند. جاي شگفتي اين است كه با مفهومِ رؤيا كه خود نياز به زباني كردن دارد، به مفهوم سازي و ايماژپردازي دست زده اند.