رضا در اشعار ابن فارض و ابن عربي

ابن فارض و ابن عربي در آثار خويش درباره ويژگي ها و شايستگي هاي انساني كه سبب عروج سالك از خاك به افلاك مي شود و او را به صفت كمال آراسته مي كند، سخن ها رانده اند. يكي از برجسته ترين ويژگي هايي كه سالك كوي حق را به مراتب اعلاي انساني سوق مي‌دهد، رضاي الهي است كه ثمره معرفت بنده است. بندة عارف دل به حقمي سپارد و در برابر پيشگاه الهي و خواسته هاي خدا تسليم محض مي شود، و همواره خشنودي و رضاي خدا را مي طلبد و اين رسيدن به رضا نتيجة خشيت بنده از خداست؛ آنگاه به جايي مي رسد كه خدا از او راضي و او هم از خدا راضي است. نظر به اينكه هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي «رضا در اشعار ابن فارض و ابن عربي» مي باشد نخست مفهوم رضا و سپس ديدگاه هاي هر يك از اين دو عارف و اصل مورد بررسي و تحليل قرار گرفت. بهرة نهايي مقاله مبيّن آن است كه: ابن فارض و ابن عربي با استفاده از زبان نافذ شعر و تأكيد بر عشق و محبت، عبادت، مبارزه ‌و مجاهده با هواي نفس، صبر، تحمل و پذيرش مصائب، راه رسيدن به مرحلة رضا را براي سالكان طريق يار روشن نمودند.