نشانه‌هايي از عرفان فارسي و مذهب هندو در فلسفه ماوراء الطبيعه امرسون

امرسون يكي از شاعران آمريكايي است كه در قرن بيستم بسيار از وي نقل قول شده و كارهاي هنري وي به ده‌ها زبان خارجي ترجمه شده است. حتي كساني كه هرگز نام او را نشنيده‌اند، آرمان‌هاي آمريكايي كه وي در ايجاد آن ها كمك كرده را ستايش و تحسين مي‌كنند. آرمان‌هايي چون موفقيت شخصي، شخصيت سازي و زندگي اخلاقي. فلسفه ماوراءالطبيعه امرسون جهان ادبي را با يك مفهوم كلي رو به رو كرد. مفهومي كه بيان مي‌دارد حقايق عارفانه‌اي فراتر از سختي‌ها و رنج‌هاي عادي و روزمره زندگي وجود دارد. در عين حال نگارش وي هرگز بدون لمسي از پراگماتيسم واقع گرايانه نبوده است. امرسون انسان گرايي يا اومانيسم كلاسيك باستان را با متافيزيك شرقي تركيب نمود تا وحدت خداوندي فلسفي خويش را به تصويب رساند. وي آن چه را كه با عرفان فارسي و مذهب هندو در والاترين ميزان بيان شد به زبان فرهنگ مدرن و امروزي ترجمه مي‌كند، وي زندگي تازه و جديدي را در ايمان قديمي ما استنشاق مي‌كند. ثبات و پيشرفت آن را با تركيب ساير حقايق با آن تضمين مي‌سازد. حقايقي كه با چشم‌انداز فكري و اخلاقيِ عميق‌تر روح مدرن آشكار شده و شهرت يافته است. امرسون نه تنها توسط دانشمندان شرقي و غربي روزگار مدرن به عنوان يكي از بزرگترين نويسندگان جهان شناخته شده است بلكه به عنوان نخستين فرد تأثيرگذار در توسعه جهان روشنفكري آمريكاي شمالي به سوي بردباري مذهبي، منافع رواني و دغدغه‌هاي اخلاقي در نظر گرفته مي‌شود. از آن جا كه اشعار امرسون پر از نشانه‌هاي عرفان فارسي و مذهب هندو است، اين مطالعه تلاش مي‌كند كه اين نشانه‌ها را در فلسفه ماوراء الطبيعه امرسون آشكار سازد.