كاهش اثرات نامطلوب عدم تقارن تابشي براي مسافران اتوبوس از طريق عدم تقارن وزشي تحت شرايط تابستانه

بهبود شرايط آسايش حرارتي در وسايل نقليه، بخصوص در وسايل نقليه عمومي به دليل محدوديت‌هاي طراحي در جانمايي دريچه‌ها، جمعيت زياد و يكسان نبودن شرايط براي تمامي افراد، همواره با چالش‌هاي زيادي روبرو است. در اين تحقيق تاثير هم‏پوشاني عدم تقارن حرارتي و وزشي بر ايجاد شرايط حرارتي يكنواخت كلي و موضعي براي مسافران اتوبوس توسط مدل 65 نقطه‌اي آسايش حرارتي مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين، دماي هواي ورودي چنان تنظيم شده كه بتواند شاخص ميانگين رأي افراد را در محدوده مجاز نگه دارد. همچنين، براي حل معادلات جريان و انرژي از حلگر ايرپك و براي معادلات آسايش حرارتي موضعي از كد نويسي عددي استفاده شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه تحت شرايط عدم تقارن حرارتي، لازم است تا از يك الگوي توزيع جريان غيرمتقارن به منظور تأمين احساس حرارتي يكنواخت‌تر براي مسافران استفاده شود. در اين صورت دماي هوا در ناحيه سر افراد در حدود ℃ 22 است كه در مقايسه با الگوي جريان متقارن در حدود ℃ 2 كم‏تر است. نتايج مدل 65 نقطه‌اي نشان مي‌دهد كه استفاده از يك الگوي توزيع غيرمتقارن در اتوبوسي با شرايط حرارتي غيرمتقارن و سيستم تهويه اختلاطي عملكرد مطلوبتري دارد و دماي سطح پوست در اين حالت به حالت خنثي نزديك‌تر است