بررسي آلودگي كرمي دستگاه گوارش در اسب‌هاي باشگاهي و روستايي شهرستان اردبيل

بيماري‌هاي انگلي به عنوان مانعي بزرگ در رشد و سلامت حيوانات در سراسر دنيا مطرح هستند. در اين ميان اسب نسبت به ساير دام‌هاي اهلي به آلودگي ها ي انگلي حساس تر بوده و در يك زمان ممكن است به گونه هاي مختلف آلوده گردد.  مطالعه حاضر به منظور ارزيابي ميزان آلودگي در اسب هاي باشگاهي و روستايي شهرستان اردبيل به انگل هاي گوارشي صورت گرفته است. پنجاه رأس اسب، شامل 34 نريان و 16 ماديان در بهار و تابستان 94 مورد نمونه برداري قرار گرفتند كه از اين تعداد 36 رأس اسب باشگاهي و 14 رأس غيرباشگاهي بودند. نمونه هاي مدفوع به روش شناورسازي مورد بررسي قرار گرفت. بر اساس نتايج، نوع و ميزان آلودگي هاي تشخيص داده شده بدين شرح بود: استرونگل هاي كوچك و بزرگ 34 درصد، پاراآسكاريس اكوئوروم 20 درصد، استرونژيلوئيدس وستري 12 درصد، تريكوسترونژيلوس 4 درصد، آنوپلوسفاليده 6 درصد، اورنيتوبيلارزيا تركستانيكوم 4 درصد و ديكروسليوم دندريتيكوم 2 درصد. از نظر آماري تفاوت معني داري بين دوجنس از نظر ميزان آلودگي وجود نداشت، ولي ميزان آلودگي بين اسب‌هاي با سابقه درمان ضد انگلي و اسب هاي بدون سابقه درمان اختلاف معني دار داشت (0.05 p). همچنين به رغم بيشتر بودن ميزان آلودگي در اسب هاي 6 تا 10 ساله، تفاوت معني داري در وجود آلودگي بين رده هاي سني مختلف مشاهده نشد و با وجود بيشتر بودن آلودگي در اسب هاي روستايي با چراي آزاد در مقايسه با اسب‌هاي باشگاهي كه عمدتاً تغذيه دستي داشتند، اين تفاوت از نظر آماري معني‌دار نبود. در ضمن در 4 درصد موارد (2 رأس اسب روستايي با چراي آزاد) آلودگي به اورنيتوبيلارزيامشاهده گرديد كه اولين مورد گزارش اين انگل در اسب در منطقه مي باشد.