مقايسه اثرات باليني و آسيب‌شناسي‌بافتي كتوپروفن و ميدازولام به‌عنوان پيش‌داروي بيهوشي در كبوتر

بيهوشي در پرندگان با خطرات زيادي همراه است. به منظور رفع اين مشكلات يافتن دارويي كه با فيزيولوژي و آناتومي بدن پرندگان سازگار باشد، بسيار با اهميت است. هدف از انجام اين مطالعه، مقايسه اثرات باليني و آسيب شناسي بافتي كتوپروفن با ميدازولام به عنوان پيش داروي بيهوشي در كبوترها مي باشد. بدين منظور 24 قطعه كبوتر نر با وزن تقريبي 300 گرم، به 4 گروه 6 تايي تقسيم شدند. در گروه اول به عنوان شاهد، از داروي كتامين به تنهايي با دوز mg/kg 40 به صورت داخل عضلاني استفاده شد. در گروه دوم نيز تنها كتوپروفن با دوز mg/kg 50 به صورت داخل عضلاني تزريق شد. در گروه سوم كتوپروفن با دوز mg/kg 50 به صورت داخل عضلاني تزريق شد و 5 دقيقه پس از آن كتامين با دوز mg/kg 40 به صورت تزريق داخل عضلاني مورد استفاده قرار گرفت و در گروه چهارم نيز ميدازولام با دوز mg/kg 6 به صورت داخل عضلاني تزريق شد و 5 دقيقه پس از آن كتامين نيز با دوز mg/kg 40 به صورت تزريق داخل عضلاني مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تعيين عمق مناسب بيهوشي در هر گروه و به فاصله 5 دقيقه از آخرين تزريق، واكنش هاي مختلف باليني روي هر كبوتر مورد ارزيابي قرار گرفت. همچنين آزمايشات هيستوپاتولوژي به منظور بررسي ميزان آسيب‌هاي بافتي كبد، كليه، پانكراس، طحال و مغز انجام شد. نتايج ارزيابي باليني، حاكي از كاهش معني دار (0.05 p) واكنش هاي متفاوت باليني گروه سوم در مقايسه با سه گروه ديگر بود. همچنين در مقايسه تغييرات بافتي نيز هيچ گونه تغييرات پاتولوژيكي معني‌داري در 4 گروه مورد بررسي، مشاهده نگرديد. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه به منظور ايجاد پيش بيهوشي بي خطر در پرندگان، تركيب كتوپروفن و كتامين مي تواند به عنوان دارويي منتخب و مناسب مورد استفاده قرار گيرد.