اثر هورمون‌هاي استانوزولول و ناندرولون دكانوآت بر غلظت سرمي اريتروپويتين و تستوسترون در گربه

استروئيدهاي آنابوليكآندروژنيك، جهت تحريك اشتها، رشد عضلاني و افزايش توليد گلبول هاي قرمز خون به كار برده مي شوند. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقايسه بين اثر هورمون هاي استانوزولول و ناندرولون دكانوآت بر غلظت سرمي اريتروپويتين و تستوسترون، عوارض جانبي احتمالي آنها بر كبد و تغييرات وزن بدن گربه بود. بدين منظور 10 قلاده گربه نر سالم، به 2 گروه مساوي A و B تقسيم شدند. گروه A، شامل 5 قلاده گربه بود كه استانوزولول را يك بار در هفته و براي مدت 6 هفته (mg/cat 25 و به شكل داخل عضلاني) دريافت كرد. گروه B، شامل 5 قلاده گربه بود كه ناندرولون دكانوآت، يك بار در هفته و براي مدت 6 هفته (mg/kg 1 و به شكل داخل عضلاني) به آنها تزريق شد. نمونه هاي خون، 5 بار و در روزهاي صفر، 3، 14، 28 و 42 جهت سنجش تستوسترون و اريتروپويتين سرم جمع آوري شدند. استانوزولول و ناندرولون دكانوآت، هر دو عملكرد موثري در افزايش غلظت اريتروپويتين و تستوسترون نشان دادند، اما اثر استانوزولول در افزايش سطح هورمون ها، بيشتر از ناندرولون دكانوآت بود. يك تفاوت معني دار (0.001 p)، بين گروه هاي A و B و در روزهاي 14، 28 و 42 در افزايش اريتروپويتين و در روزهاي 3، 14، 28 و 42 در افزايش تستوسترون مشاهده گرديد. هر دو دارو، عوارض كبدي نداشتند، همچنين در مقايسه اثر دو هورمون بر افزايش وزن بدن، استانوزولول به صورت معني داري (0.001 p) موثرتر از ناندرولون دكانوآت بود. نتايج نشان داد كه اگرچه هر دو هورمون، عملكرد موثري در افزايش مقادير اريتروپويتين، تستوسترون و وزن بدن در گربه ها داشتند، اما استانوزولول موثرتر از ناندرولون دكانوآت عمل كرد.