واكاوي نحوه شكل گيري مفهوم «خود و ديگري» در انيميشن بن تن، با تكيه بر روش فني (جان فيسك) و پنج سطحي (رولان بارت)

Analysis of Shaping the Concept of “Me” and “The Other” in Animation Ben 10; by Jan Fisk's Technical and Five-Level Roland Barth Method

انيميشن بن تن ازجمله سريال هاي موفقي است كه براي كودكان توليد مي شود. اين سريال كه ميزان فروش بالاي آن نشان از تفوق آن نزد مخاطبان دارد، روايت پسربچه امريكايي سفيدپوستي است كه در يك سفر خانوادگي، به طور اتفاقي يك ساعت مچي پيدا مي كند كه به استفاده كنندگان خود، امكان تبديل شدن به 10 موجود بيگانه را مي دهد. فيلم ها و محصولات رسانه اي حاوي دلالت هاي نشانه اي، فرهنگي و اجتماعي جامعه توليدكننده هستند، ازاين رو، مي توانند دستمايه پژوهش هايي واقع شوند كه نگرشي انتقادي نسبت به چنين متوني دارند. در ميان پژوهش هايي كه به اين قبيل رويكردها مي پردازند، به نقد پسااستعماري مي توان اشاره كرد. نظريه و نقد پسااستعماري كه مبتني بر پيمايش متون قصدمند است، در پي عناصر دوگانه متني است كه قادر به توليد محورهاي غيريت ساز هستند. ادوارد سعيد بر آن است كه مخاطبان حين برخورد با اين محورها، نسبت به انتخاب يكي از دو وجه آن، از خود واكنش نشان مي دهند. پژوهش حاضر با تكيه بر اين چارچوب فكري، بر اساس روش واكاوي و تحليل عميق رمزگان هاي درون متني و با بهره گيري از روش فيسك و بارت، به جستجوي محورهاي غيريت ساز مي پردازد و به نحوه ايجاد فرايندهاي توليد خود و ديگري التفات نشان مي دهد.

Animation Ben 10 is one of the most successful series produced for children. The series that with its high-sales have superiority to the audience, is the story of a white American boy who accidentally finds a watch on a family trip which allows him to transform into ten different alien creatures. Films and media products contain the symbolic, cultural and social implications of the dominant social culture, therefore, they can be the source of research that has a critical attitude towards such texts. Postcolonial criticism can be a case among the studies based on this approache. Postcolonial theory and critique, which is based on the analysis of targeted texts, seeks the textual dual elements that can create the theme that maks “The Other”. Edward Said argued that the audience reacts to these dual themes, when it comes to choosing one of those. The paper based on this theoretical framework is to seek these themes making “The Other”, using deep analysis of the inner textual codes by the Fisk and Bart method. It eventually shows how to create “Me” and “The Other” processes.