بررسي عوامل موثر بر كيفيت حسابرسي در ايران با توجه به شاخص هاي هيات نظارت بر حسابداري شركت هاي سهامي عام (PCAOB )

هدف از پژوهش حاضر، ارائة مدلي براي بررسي كيفيت حسابرسي با توجه به عوامل مؤثر سيستمي نگر است. عليرغم نگاه پيشين به كيفيت حسابرسي كه محصول گرا بود، در اين پژوهش به صورت فرايندگرا و سيستمي به مسئله توجه مي شود. شاخص هاي بالقوه مطرح شده در اين پژوهش شامل عوامل ورودي حسابرسي، فرآيند حسابرسي و نتايج حسابرسي است. جامعه آماري اين پژوهش خبرگان حسابرسي، مديران و شركاي مؤسسات حسابرسي عضو جامعه حسابداران رسمي ايران و سازمان حسابرسي مي باشد. استنباط آماري پژوهش به كمك منطق فازي صورت مي پذيرد. مطابق با نتايج، بيش ترين تاثير ناشي از شاخص هاي ميانگين سوابق كاري، تخصص و تجربه صنعت، زمان بندي و ساعات كار شركا، مديران و بازبيني‌هاي كيفي به نسبت كل كار حسابرسي، شاخص هاي مرتبط با استقلال و رعايت آن شاخص ها، انتشار مجدد صورت هاي مالي و تاثير آن بر بازار، حجم كار شركا و كاركنان و جابجايي مكرر شركا و مديران ارشد موسسه مي باشد. اين 7 شاخص در مجموع نزديك به 80 درصد از درصد تجمعي شاخص هاي مطالعه كنوني را به خود اختصاص مي دهند.