تمركز مشتري و قراردادهاي وام بانكي: شواهدي از بورس اوراق بهادار تهران

هدف: متغيرهاي تمركز مشتري و قراردادهاي وام بانكي مي‌تواند بر فعاليت‌هاي تأمين مالي شركت‌ها اثرگذار باشد و تمركز مشتري ممكن است موجب افزايش بازده شركت‌ها شود. روش: در پژوهش حاضر، ابتدا به بررسي ارتباط بين تمركز مشتري با قراردادهاي وام بانكي پرداخته شده؛ سپس اثر تعديلي متغيرهاي وضعيت مالي و حساب‌هاي پرداختني بر ارتباط بين متغيرهاي نام برده سنجيده شده است. جامعه آماري پژوهش از نوع جامعه آماري در دسترس است كه كليه شركت‌هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زماني 6 ساله (1390 تا 1395) را با در نظر گرفتن محدوديت‎هايي، دربرمي‎گيرد. يافته‎ها: نتايج به‎دست آمده از پژوهش نشان مي‌دهد تمركز مشتري با وام بانكي شركت رابطه منفي و معناداري دارد. علاوه بر اين، وضعيت مالي و حساب‌هاي پرداختني، ارتباط منفي بين تمركز مشتري و وام بانكي شركت‎ها را تشديد مي‎كنند. نتيجه‎گيري: با افزايش تمركز مشتري، بانك‌ها احتمالاً قوانين سخت‎گيرانه‌تري را براي شركت‌ها در نظر مي‎گيرند، در نتيجه شركت با محدوديت‌هاي تأمين مالي مواجه مي‌شود. همچنين با افزايش اهرم مالي و حساب‌هاي پرداختني كه شاخص‌هاي مهمي ‌در تصميم‌گيري بانك‌ها براي اعطاي وام هستند، تأمين‌كنندگان مالي با ترديد مواجه شده و تلاش مي‌كنند كه از طريق دريافت وثيقه، محدوديت‌هاي بيشتري را بر شركت‌ها اعمال كنند.