بهبود ارزشيابي اساتيد با استفاده از منطق فازي

ارزشيابي‌هاي متكي بر روش‌هاي كلاسيك آماري عموماً مطلق‌گرا هستند و از اين‌رو دستيابي به نتيجه قابل اعتماد را با مشكل مواجه مي‌سازند. يكي از دلايل اين است كه منابع مورد استفاده ذاتاً اطلاعات نادقيق دارند و از اين‌رو شرايط را براي يك ارزشيابي سالم سخت مي‌كنند. ارزشيابي مبتني بر منطق فازي به دليل توانايي استنتاج از داده‌هاي نايقين مي‌تواند جايگزين مناسبي بر روش‌هاي كلاسيك باشد كه در اين پژوهش مورد بررسي قرار گرفته است. در اين پژوهش جامعه آماري تحقيق را 105 نفر از دانشجويان و 15 نفر از اساتيد رشته‌هاي مختلف دانشگاه آزاد اسلامي تربت‌حيدريه تشكيل مي‌دادند. توزيع پرسش‌نامه استاندارد سازمان مركزي دانشگاه آزاد اسلامي بين اين تعداد از دانشجويان جهت ارزيابي اساتيد انجام گرفت. سپس درجه اهميت هر سؤال نظرسنجي توسط اين تعداد از اساتيد تعيين شد. همچنين اثر وزني تجربه هر استاد در پاسخ به درجه اهميت هر سؤال و نيز پارامتر تعداد ارزيابان در سيستم ارزشيابي اساتيد مد نظر قرار گرفت. روش تحقيق از نوع توصيفي تحليلي بوده است. سيستم استنتاج فازي از نوع ممداني انتخاب شد كه با دريافت دو ورودي فازي و با توجه به پايگاه قوانين فازي، خروجي مطلوب را فراهم مي‌كند. براي تجزيه‌وتحليل از 50 گروه درس متفاوت استفاده شد. نتايج نشان مي‌دهد كه در ارزشيابي‌هاي مختلف به روش‌هاي كلاسيك آماري و اميد رياضي و استنتاج فازي، روش ارزشيابي فازي مي‌تواند با دقت بالاتري به رتبه‌بندي اساتيد بپردازد.