الگوي تعيين عوامل مؤثر بر ادراك چابكي در تدريس(مورد مطالعه؛ دانش‌آموزان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان)

هدف پژوهش حاضر، الگوي تعيين عوامل مؤثر بر چابكي در تدريس بوده است. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري مورد مطالعه اين پژوهش را همه دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصيلي 971396 تشكيل داده‌اند. براي انتخاب نمونه از روش تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي استفاده شده است و تعداد 382 نفر براي پژوهش انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي عوامل مؤثر بر چابكي در تدريس (95/0= α)، توانمندسازي روان‌شناختي (91/0= α) و ادراك چابكي در تدريس (93/0= α) بوده است. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از آزمون‌هاي همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون چندگانه گام‌به‌گام و مدل معادله ساختاري استفاده به عمل آمده است. به‌طور كلي يافته‌هاي پژوهش نشان داد، بين بهره‌گيري از انعطاف‌پذيري در تدريس، مهارت‌هاي مديريت زمان و بهره‌گيري از مهارت‌هاي خلاق در فراگيران با توسعه تدريس چابكي ادراك شده در سطح 05/0 gt;P رابطه معناداري وجود دارد. همچنين نتايج نشان داد، توانمندسازي شناختي، رابطه بين بهره‌گيري از مهارت‌هاي مديريت زمان و انعطاف‌پذيري در تدريس و بهره‌گيري از مهارت‌هاي خلاقيت در تدريس فراگيران را با توسعه تدريس چابكي ادراك شده در سطح 05/0 gt;P، ميانجي‌گري مي‌كند. نتايج نشان داد، الگوي مورد مطالعه در اين پژوهش از برازش نسبتاً مطلوبي برخوردار بوده است.