نقش تعديلي افسردگي و اهمال‌كاري در تأثير خوددلسوزي بر عملكرد اجتماعي– انطباقي در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه

هدف اين پژوهش، بررسي نقش تعديلي افسردگي و اهمال‌كاري در تأثير خوددلسوزي بر عملكرد اجتماعي–انطباقي در دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه بود. طرح پژوهش توصيفي از نوع رابطه‌اي بود. نمونه پژوهش شامل 288 نفر از دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه شهر نوشهر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. از پرسشنامه‌هاي خوددلسوزي (نف، 2003)، افسردگي (بك، 1968)، اهمال‌كاري (تاكمن، 1991) و عملكرد اجتماعيانطباقي (اسپنس و همكاران، 2002) براي جمع‌آوري اطلاعات استفاده شد. نتايج نشان داد، خوددلسوزي بر عملكرد اجتماعي انطباقي تأثير معنادار ندارد. افسردگي بر عملكرد اجتماعي انطباقي تأثير معنادار دارد و اهمال‌كاري بر عملكرد اجتماعي انطباقي تأثير معنادار دارد (P≤0.05). نتايج رگرسيون سلسله مراتبي نشان داد كه افسردگي و اهمال‌كاري نقش تعديلي در تأثير خوددلسوزي بر عملكرد اجتماعيانطباقي دارد. بنابراين مي‌توان بيان كرد كه با كاهش نشانه‌هاي افسردگي و اهمال‌كاري مي‌توان عملكرد اجتماعي انطباقي دانش‌آموزان را بهبود بخشيد.