اساسي سازي حقوق خصوصي

Constitutionalisation of Private Law

اساسي­ سازي حقوق خصوصي همان نفوذ هنجارهاي قانون ­اساسي در روابط خصوصي مي­ باشد. برخلاف ديدگاه ­هاي سنتي، حق­ هاي تضمين شده در قانون اساسي تنها ابزار دفاع از افراد در مقابل دولت نيستند، بلكه اين حقوق همانند خورشيد بر كل نظام ­حقوقي مي­ تابند و تمام شاخه ­هاي نظام حقوقي بايد در پرتو آن اعمال و تفسير شوند. بنابراين حقوق خصوصي نيز تحت سلطه اين حقوق بوده و افراد بايستي روابط خصوصي خود را در سايه آن تنظيم كنند. اين تحقيق در نظر دارد به روش توصيفي و تحليلي نظريه اساسي­سازي حقوق خصوصي و امكان پذيرش آن در حقوق ايران را مورد بررسي قرار دهد و به اجمال مي توان گفت حق­ هاي اساسي بر كل نظام حقوقي به خصوص به طريق غيرمستقيم برتري دارد. همچنين با وجود فقدان دادگاه قانون اساسي در ايران و عدم استقبال رويه قضايي از اساسي‌سازي بايد گفت حقوق خصوصي ايران از ظرفيت‌هاي لازم براي اساسي ­سازي برخوردار است.

The purpose of the constitutionalisation of private law is the influence of constitutional norms on private relations. Contrary to traditional views, the guaranteed rights of the constitution are not the only means of defending individuals against the state, but it is necessary to apply and interpret all branches of the legal system in the light of it. Therefore, private rights are also dominated by these rights and people need to set up their own private relationships in the shadow of it. This research intends to examine the theory of the constitutionalisation of private law and its possible acceptance in Iran's law through a descriptive and analytical method. It can briefly be said that the basic rights over the entire legal system, especially indirectly, are superior. Also, despite the lack of a constitutional court in Iran, and the lack of a welcome judicial approach to Constitutionalisation, it should be said that iran private law has the necessary capacities for Constitutionalisation.