پرسش‌هاي پژوهشي در منطق كلاسيك و ضرورت بازنگري آنها در علوم انساني

پرسش‌هاي پژوهشي يا «مطالب»، نقشي كليدي در راهبري تحقيقات علمي دارند و ازاين‏رو، از ديرباز مورد توجه انديشمندان بوده‌اند. نوشتار حاضر درصدد پاسخ به اين پرسش است كه: آيا پرسش‌هاي پژوهشي در منطق كلاسيك، پاسخ‏گوي نيازهاي پژوهشي در علوم انساني هستند؟ نويسنده ابتدا با استفاده از روش توصيفي، به توصيف پرسش‌هاي پژوهشي و تبيين جايگاه آنها در منطق كلاسيك پرداخته است و در ادامه، ديدگاه پيشينيان را با روش تحليلي و انتقادي نقد كرده است. او سپس با توجه به كاركردهاي مورد انتظار از علوم انساني، مدلي جديد از پرسش‌هاي پژوهشي ارائه داده است. شش دستاورد علمي پژوهش حاضر به ترتيب عبارت‏اند از: (الف) در بخش توصيفي: نشان دادن (1) اختلاف منطق‌دانان سنتي در نوع پرسش‌هاي اصلي و فرعي و (2) در تعداد پرسش‌هاي پژوهشي و (3) در مرجع پرسش‌هاي فرعي و (4) عدم اختلاف مشرب‌هاي مختلف فلسفي در نوع نگاه به پرسش‌هاي پژوهشي؛ (ب) در بخش انتقادي: (5) اثبات ناكارآمدي نگاه سنتي در حوزه علوم انساني، و (ج) در بخش تحليلي: (6) ارائه مدلي جديد براي پرسش‌هاي پژوهشي و ترتيب آنها.