حريت اخلاقي؛ هدف غايي تربيت اخلاقي از منظر اسلام

هدف از نگارش اين مقاله تبيين هدف غايي تربيت اخلاقي از منظر اسلام (آيات و روايات اخلاقي) بود. در اين مقاله، با دو معيار «شناخت خدا به عنوان محور هستي» و «عمل به فرامين اخلاقي»، آيات و روايات انتخاب شد. روش پژوهش، روش اندراجي با رويكرد فلسفي بود و تحليل داده ها و تفسير آيات و روايات از نوع استقرايي بود كه به طور مستمر و همزمان با جمع آوري داده ها انجام شد. دراين پژوهش اهدافي واسطي؛ نظير كسب منفعت ها و دوري از آسيب هاي دنيايي، نيل به مقام محبوب، نيل به مقام ابرار، نيل به مقام مخبتين و حريت اخلاقي به دست آمد. سپس اين اهداف با استفاده از روش ارتباط اندراجي مفاهيم، طبقه بندي شد. يافته هاي پژوهش بيانگر آن بود كه در پايينترين سطح، كسب منفعت ها و دوري از آسيب هاي دنيايي (پيامد گرايي) و در بالاترين سطح، مقام عبادالرحمن (حريت اخلاقي) قرار دارد. عبادالرحمن، بندگان خاص خداوند ـ كه انجام اعمال اخلاقي را وظيفه خود مي دانند ـ نيازي به پيامدهاي عمل اخلاقي ندارند.