شناسايي مؤلفه هاي تربيت اخلاقي دانش آموزان: برقراري تناظر ميان نظريه هاي تربيت منش و رويكرد تربيت اسلامي

هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسايي مؤلفه هاي تربيت اخلاقي دانش آموزان است كه با تناظر ميان نظريه هاي تربيت منش و رويكرد تربيت اسلامي انجام گرفت. روش انجام پژوهش تحليلي ـ استنتاجي است.در اين پژوهش ابتدا به تحليل رويكردهاي تربيت منش، پرداخته و سپس  نتايج در تناظر با مفهوم اسلامي تربيت در نظريه باقري (1392)، بررسي شد. يافته ها نشان داد در نظريه هاي تربيت منش، تأكيد بر پرورش شخصيت است؛ اما مسئله تربيت دائر بر «ديگرسازي» است. در مقايسه با آن روشن شد مفهوم تربيت اسلامي 1. به معناي «ربوبي شدن» است، 2. ناظر به«تحول درون» و «خودسازي» و امري «قائم به خود» است،3. نياز به «بلوغ عقلاني» دارد و دوران قبل از رسش عقلاني «تمهيد» است كه با هدف پرورش «شاكله دانش آموزان» و آماده كردن آنها براي دعوت «ربوبي» مورد توجه قرار گرفته است. 4. زير بناي عمل معلم در فرايند تربيت اخلاقي دو امكان تربيتي «فطرت اخلاقي» و«هويت اجتماعي» (اجتماع اخوتمحور) است. در پايان چنين نتيجه گيري شد توجه به تحقق و شكوفايي اين مؤلفه هاي تربيت اخلاقي بر اساس دو مبناي «فطرت اخلاقي» و«هويت اجتماعي» در قلمرو وظايف معلم است كه مي تواند از طريق روشهايي كه در تدريس و فعاليت هاي آموزشي و تربيتي خود دنبال مي كند به آن دست يابد.