تحليل هنجار گريزي و آشنايي زدايي سبكي در شعر قيصر امين پور

Deviation from the Norm and Stylistic Defamiliarization in Qeysar Aminpour's Poems

آشنايي زدايي، به عنوان محوري ترين عنصر ادبيت Literariness در نظرگاه شكل گرايان در نقد ادبي به كار رفته است. بعدها مورد توجه منتقدان ديگر مانند ياكوبسن و تينيانوف و... قرار گرفت. آشنايي زدايي و هنجارگريزي از شگردهايي است كه قيصر امين پور در اشعار خود از آن بهره برده است. در اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي، به تحليل گونه هاي متعدد هنجارگريزي در سبك شعري قيصر امين پور عمدتاً بر مبناي نظر و روش ليچ پرداخته شده است و به استناد شواهد متن، روشن مي شود كه استفاده از آشنايي زدايي در اشعار قيصر هم از جهت سبكي و زباني به قوت شعر وي مدد رسانيده و هم به زيبايي و غناي بيشتر شعر او در كنار رسانندگي و ايصال، منجر شده است. بيشترين جلوه هاي هنجارگريزي در اشعار قيصر امين پور را در آرايه هاي معنوي و هنجارگريزي نحوي مي توان ديد.

Defamiliarization, as the key element in literariness, has been used for analyzing poetry in formalist literary criticism. Later, it got the attention of other critics like Jakobson, Tinianov, and others. Defamiliarization and deviation from the norm are amongst the methods used by Qeysar Aminpour in his poems. In this article, various types of deviation from the norm in Qeysar’s poems are studied using a descriptive-analytic method generally based on Linch’s theory. Here, the brief analysis of his poems shows that, using defamiliarization made Aminpour's poems richer from a stylistic linguistic, and aesthetic point of view, and it has also helped the message to be conveyed in a better way. Deviation from the norms is best represented in syntactic and semantic features.