اثربخشي آموزش شادكامي بر كاهش استرس و رفتارهاي خودآسيب رسان دختران مقطع متوسطه اول (مورد مطالعه: شهر كاشمر)

The Effectiveness of Happiness Training on Reducing Stress and Self- destructive Behaviors in First Grade High School Girls (Case Study: Kashmar City)

زمينه و هدف: خودآسيب رساني و اقدام به خودكشي از جمله مشكلات رواني اجتماعي هستند كه در دوره نوجواني شيوع بالايي دارند. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش شادكامي بر كاهش استرس و رفتارهاي خودآسيب رسان دختران مقطع متوسطه اول در شهر كاشمر بود. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر شيوه اجرا، شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري، دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرستان كاشمر در سال 1395-96 بودند كه رفتارهاي خودآسيب رسان داشته اند. دادهها با كمك پرسشنامه خودآسيب رساني كلونسكي و گلن (آلفاي كرونباخ 0/84) و پرسشنامه استرس و فشار رواني داس (آلفاي كرونباخ 0/72) از دو گروه 20 نفري آزمون و كنترل جمع آوري شدند. در اين مطالعه، گروه آزمايش 10 جلسه آموزش شادكامي دريافت نمود و در پايان هر دو گروه به پرسشنامه ها پاسخ دادند. دادههاي به دست آمده با استفاده از تحليل كواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته ها و نتايج: پژوهش نشان داد آموزش شادكامي بر كاهش استرس و رفتارهاي خود آسيب رسان دختران تاثير معنادار دارد. بنابراين، اجراي صحيح آموزش شادي، ميتواند به عنوان يك رويكرد درماني براي كاهش استرس و رفتارهاي خود آسيب رسان در نوجوانان دختر موردتوجه قرار گيرد.

Background and objective: Self-destructive and suicide attempt are among the psychosocial problems that are prevalent in adolescence. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of happiness training on reducing stress and self-harm behaviors among high school girls in Kashmar. Method: The purpose of this study was applied and in terms of its implementation, quasi-experimental design with pre-test and post-test design with control group. The statistical population consisted of high school female students of Kashmar in the year 2015-16 who had self-harmed behaviors. Data were collected using two questionnaires: Kleonski and Glen self-checking questionnaire (Cronbach’s alpha, 0.84) and Das’s stress and stress questionnaire (Cronbach’s alpha = 0.72) from two groups of 20 subjects. In this study, the experimental group received 10 sessions of happiness training and at the end of both groups responded to questionnaires. The data were analyzed using covariance analysis. Findings: The results showed that happiness training has a significant effect on stress reduction and self-harmful behaviors of girls. Therefore, the proper implementation of happiness education can be considered as a therapeutic approach to reduce stress and self-harm behaviors in adolescent girls.