بررسي عوامل تأثيرگذار بر آمادگي دانشگاه‌ها براي تبديل‌شدن به دانشگاهي با ويژگي‌هاي كارآفرينانه (مورد مطالعه: دانشگاه فردوسي مشهد)

امروزه، تجربه‌ موفقيت‌آميز بيشتر كشورهاي پيشرفته و نيز برخي از كشورهاي در حال توسعه در عبور از بحران‌هاي اقتصادي به‌واسطه توسعه كارآفريني در آن كشورها، موجب‌شده تا ساير كشورها نيز براي كارآفريني، كارآفرينان و شكل‌گيري كسب‌وكارهاي نوآورانه اهميت خاصي قائل شوند. اين امر بيش از هر چيز، حيطه آموزش را تحت تأثير قرار داده و منجر به اين شده است كه به‌تدريج، دانشگاه‌ها تغيير نقش داده و به‌سوي كارآفريني روي آورند. از اين‌رو تحقيق حاضر با هدف بررسي عوامل تأثيرگذار بر آمادگي دانشگاه‌ها براي تبديل‌شدن به دانشگاهي با ويژگي‌هاي كارآفرينانه انجام شده است. جامعه آماري اين تحقيق، مديران دانشگاه فردوسي مشهد به تعداد 151 نفر مي‌باشد. طبق جدول مورگان تعداد 114 نفر به‌طور تصادفي انتخاب شدند. پس از اطمينان از روايي و پايايي، اين پرسشنامه به‌صورت حضوري بين اعضاي جامعه توزيع گرديد و در نهايت 120 پرسشنامه قابل استفاده برگشت داده شد. تجزيه‌وتحليل اطلاعات نيز به كمك روش مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار ليزرل صورت پذيرفت. نتايج نشان داد تمام عوامل مورد بررسي در اين تحقيق يعني ساختار كارآفرينانه، فرهنگ كارآفرينانه، راهبرد كارآفرينانه، مديريت كارآفرينانه و ارتباط دانشگاه با صنعت، از عوامل تأثيرگذار بر آمادگي دانشگاه‌ها براي تبديل‌شدن به دانشگاهي با ويژگي‌هاي كارآفرينانه هستند. علاوه بر اين نشان داده شد كه از بين عوامل مورد بررسي، عامل ساختار كارآفرينانه بالاترين ميزان تأثير را بر آمادگي دانشگاه فردوسي مشهد براي تبديل‌شدن به دانشگاهي با ويژگي‌هاي كارآفرينانه دارد.