نقد مباني فكري وهابيت در مسئله امامت، شرك و مصاديق آن با تاكيد بر ديدگاه هاي علامه طباطبائي(ره)

The Criticism of Vahhabism’s Thinking Foundations in Leadership, Heresy and its Manifestions by Emphesising Allameh Tabatabaei’s Views

وهابيت در موضوعات گوناگون ديدگاه هاي ويژه اي جدا از ساير مذاهب و فرقه هاي اسلامي دارد. يكي از باورهاي خاص اين فرقه، اختلاف در تبيين مسائل مرتبط با امامت و اولياي الهي است كه با تكيه بر مباني خاص در تعريف شرك و مصاديق آن شكل گرفته است. وهابيت با نفي نظام علي و معلولي، واسطه فيض بودن ائمه اطهار(ع) را انكار مي كنند و در نتيجه، مواردي مانند تبرك و توسل به ائمه(ع) و شفاعت خواهي از ايشان را شرك و زيارت قبور آنان را بدعت مي دانند. اين مقاله با هدف نشان دادن انحراف بنيادين اين فرقه در تحليل مسئله شرك، با تاكيد بر ديدگاه هاي علامه طباطبائي(ره) به نقد آن پرداخته است و به اين نتيجه رسيده كه انديشه هاي سُست غيرعقلاني وهابيت موجب شده است كه علماي مدافع اين فرقه، تعريف نادرستي از مصاديق شرك و توسعه در دامنه آن ارائه دهند. با رجوع به آراء و ديدگاه هاي علامه طباطبائي در تفسير الميزان به آساني مي توان به باورهاي نادرست وهابيون در باب مصاديق آگاهي پيدا كرد و بسياري از اعمال صحيح، مانند تبرك و توسل به انبيا و اولياي الهي، درخواست شفاعت از آنان، زيارت قبور آنان و سوگند ياد كردن به غير خدا را از محدوده شرك خارج نمود.

Wahhabism has particular views on various topics apart from other religions and Islamic sects. One of the specific beliefs of this sect is differences in explaining issues related to leadership and the saints of God, which is based on the special foundations about the definition of heresy and its various manifestations which has been formed. Wahhabism with the rejection of cause and effect system has denied the grace of Imams as a medium and as a result consecration and resorting to Imams and wanting healing from them is heresy and visiting their graves is innovation. This article by showing the fundamental deviation of this sect in analyzing polytheism with emphasis on the views of Allameh Tabatabaei has criticized it and has reached to the conclusion that loose irrational ideas of Wahhabism has caused advocate scholars of this sect to present an incorrect definition of the manifestations of heresy and development in its scope. With reference to the opinions of Allameh Tabatabaei in Almizan can easily become aware of Wahhabism’s mistaken beliefs about instances and many other actions such as God’s blessing and invoking the prophets and saints and asking intercession from them and visit their graves and oath of God, deemed to be outside the scope of heresy.