رويكرد مصالحه گرايانه به چالش اختلاف نظر ديني

فاقد عنوان و چكيده لاتين

از منظر مصالحه گرايان، پس از بروز اختلاف نظر در همتايان معرفتي، ديگر نمي توان به نحو معقولي بر باور يا ميزا ن اطمينا ن قبلي خود استوار ماند. از اين منظر، رويكر د باور ي معقول در مواجهه با اختلاف نظر تعليق داوري يا كاستن از درجۀ اطمينان به باور قبلي است. بنا بر مصالحه گرايي ديني، تنوع اديان چالشي جدي را پيش روي توجيه باورهاي ديني قرار مي دهد كه واكنش معرفت ي معقول به آن يا تعليق كردن داوري تا زمان يافتن شاهد مناسبي است كه برتري يك موضع را بر موضع ديگر محرز سازند، يا پايين آوردن تا جايي كه اختلاف نظر برطرف شود و باور » وجود/ عدم خدا « سطح اطمينان به باور طرفين تا حد ممكن به هم نزديك شود. در اين رويكرد، تا زماني كه شاهد مرجحي پيدا شود و سطح اطمينان به باور يكي از طرفين را تا حد باور بالا ببرد، هر دو طرف بايد در همين وضعيت بمانند. به مصالحه گرايي سه اشكال جدي گرفته شده است: توجيه آسان، شكاكيت و خودمتناقض بودن. مصالحه گرايان براي اثبات درستي موضع خود ناگزير از پاسخ دادن به اشكالات هستند. در پايان مقاله، نشان داده خواهد شد كه هيچ يك از پاسخ هاي آنان پذيرفتني نيست