جايگاه امر پيشاتجربي در دين شناسي و عرفان شناسي رودولف اوتو

فاقد عنوان و چكيده لاتين

در اين نوشتار به ديدگاه اوتو دربارۀ وحدت و كثرت عرفان پرداخته شده است. وي از سويي به كثرت و تنوع عرفان و از سوي ديگري به همگرايي انواع همگرايي تيره هاي معنوي معتقد است. به اعتقاد او گونه هاي عرفان يا تيره هاي معنوي در ساحتي فراتر از فرهنگ ها، نژادها و سرزمين هاي مختلف شكل مي گيرد و مي توان اين واقعيت را بر مبناي ساحت پيشاتجربي امر قدسي تبيين كرد. در اين نوشتار اين موضوع از ديدگاه اوتو به ساحت تفصيل بررسي مي شود. در حقيقت اوتو، كه بحث خويش را از يك عزيمتگاه كانتي آغاز مي كند، در نهايت به لحاظ سنت فلسفي به فيلسوفان افلاطوني، و به لحاظ سنت ديني به الهي داناني چون لوتر نزديك مي شود. به علاوه، نشان داده شده است كه بر اين مبنا مي توان مقايسه يا حتي تطبيق سازنده اي ميان اين ديدگاه وي با آنچه در سنت اسلامي پيرامون ازليت نفس و انتخاب ازلي مطرح است، انجام داد.