بررسي آسيب‌پذيري آبخوان شهرستان بابل با كمك مدل دراستيك اصلاح شده و سامانه اطلاعات جغرافيايي

بهترين روش جلوگيري از آلودگي آب­هاي زيرزميني، شناسايي منابع آلوده­كننده، مناطق آسيب­پذير و اتخاذ سياست­هاي مديريتي مناسب است. هدف از اين پژوهش، تهيه نقشه آسيب­پذيري در منطقه شهري و زمين­هاي شاليزاري شهرستان بابل و ارايه راهكارهاي مديريتي است. به اين منظور آبخوان اين شهرستان با كمك مدل دراستيك مورد ارزيابي قرار گرفت. پارامترهاي مورد نياز براي سامانه هيدرولوژيكي تهيه گرديد و سپس به­منظور اعمال اثرات بافت شهري و زمين­هاي شاليزاري، برخي از پارامترهاي مدل دراستيك اصلاح و همچنين وزن و رتبه­دهي به پارامترها، بر اساس شرايط حاكم بر منطقه تعديل شد.با در نظر گرفتن ويژگي­هاي اصلي منطقه مورد مطالعه (بافت شهري و زمين‏هاي شاليزاري) شاخص دراستيك محاسبه شد كه درجه آسيب­پذيري آبخوان شهرستان بابل در محدوده 127 تا 174 قرار گرفت. وجود زمين­هاي شاليزاري در اطرف شهرستان و همچنين آزاد بودن آبخوان در مناطق شاليزاري، آسيب­پذيري آبخوان مناطق حاشيه­اي را افزايش داده است. بافت شهري، وجود چاه­هاي دفع فاضلاب شهري متعدد و نبود سامانه متمركز جمع­آوري فاضلاب، شرايط را براي نشت مواد آلاينده به آبخوان فراهم كرده است و اين موضوع باعث قرار گيري منطقه شهري به­عنوان منطقه­اي با آسيب­پذيري متوسط شده است. توصيه مي­شود با به­كارگيري راه‏كارهاي مديريتي همچون سامانه متمركز جمع­آوري فاضلاب و كاهش مصرف نهاده­هاي كشاورزي در زمين­هاي شاليزاري، از ادامه آسيب­رساني به آبخوان شهرستان بابل جلوگيري شود.