تغييرات روابط آبي و شاخص‌هاي فتوسنتزي نهال زيتون رقم زرد در پاسخ به شوري آب آبياري و تراكم خاك

پاسخ نهال­هاي زيتون رقم زرد (Olea europaea L. cv. Zard) به سطوح مختلف شوري آب آبياري و تراكم خاك در رطوبت ظرفيت مزرعه، در گلخانه بررسي شد. خاكي با بافت شن لومي رد شده از الك 76/4 ميلي­متري به نحوي داخل استوانه­هايي از جنس پي­وي­سي با قطر 15 سانتي­متر ريخته شد كه سطوح مختلف تراكم در آن­ها ايجاد گردد. نهال­هاي يكساله ريشه­دار زيتون به استوانه­ها انتقال داده شدند و پس از استقرار نهال­ها، با آب­هايي با هدايت الكتريكي مختلف به مدت پنج ماه و هر سه روز يك­بار، آبياري شدند. برخي ويژگي­هاي مورفولوژيكي و فيزيولوژيكي نهال ها اندازه­گيري شد. با افزايش شوري آب آبياري ميزان تعرق، هدايت روزنه­اي، سرعت فتوسنتز، محتواي نسبي آب برگ، پتانسيل آب ساقه، اختلاف دماي برگ با محيط و شاخص كلروفيل به خاطر حفظ آب در بافت­هاي گياه، كاهش يافتند، كارآيي لحظه­اي مصرف آب، نشت يوني و غلظت سديم به دليل كاهش تعرق و عكس­العمل ساز و كارهاي تحمل به شوري، افزايش يافتند. با افزايش تراكم خاك محتواي نسبي آب برگ، پتانسيل آب ساقه و اختلاف دماي برگ با محيط به دليل كاهش جذب آب كاهش يافتند. شاخص­هاي فتوسنتزي نهال زيتون رقم زرد در هدايت الكتريكي بيشتر از 8 دسي­زيمنس بر متر بطور معني­داري كاهش نشان دادند.