اثر برهمكنش قارچ ميكوريز آربوسكولار و باكتري محرك رشد گياه بر شاخص‌هاي رشد و غلظت پرولين برگ گياه گوجه‌فرنگي تحت سطوح مختلف شوري

شوري آب و خاك از مهمترين عوامل محيطي كاهش دهنده رشد و توليد محصول در مناطق خشك و نيمه­خشك جهان از جمله ايران مي­باشد. استفاده از باكتري­هاي محرك رشد گياه مخصوصاً سودوموناس­ها و نيز  قارچ­هاي ميكوريزي از راهكارهاي مفيد براي تسهيل رشد گياهان در خاك­هاي شور به­حساب مي­آيد. در اين تحقيق اثر مايه‌زني دو سويه از باكتريPseudomonas fluorescens (P. fluorescens Tabriz (PFT) و P. fluorescens Cha0 (PFC)) ،و قارچ Rhizophagus irregularis بر غلظت پرولين برگ و برخي از شاخص­هاي رشد گياه گوجه‌فرنگي رقم Super Strain B تحت چهار سطح شوري (56/1، 3، 6 و 9 دسي­زيمنس­بر متر به­ترتيب 1S، 2S، 3S و 4S) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج تجزيه­هاي آماري نشان داد كه وزن تر اندام­هوايي گياهان غيرميكوريزي (AM) به­طور معني­دار (36/17%) بالاتر از گياهان ميكوريزي (+AM) است (05/0p lt;). اثر اصلي باكتري بر تمام پارامترهاي اندازه­گيري شده در اين تحقيق معني­دار شد. وزن تر و خشك ريشه و اندام­هوايي و شاخص كلروفيل برگ­ها در حضور تيمار PFC به­طور معني­دار (05/0p lt;) بالاتر از تيمار PFT و تيمار PF0 (تيمار شاهد بدون باكتري) شد و كاربرد هر دو تيمار باكتريايي توانست درصد كلنيزاسيون ريشه را نسبت به تيمار شاهد بطور معني­دار (تيمار PFC 88/34% و تيمار PFT 22/31%) افزايش دهد (05/0p lt;). وزن تر ريشه و شاخص كلروفيل گياه با افزايش سطوح شوري تا سطح 3S روند افزايشي داشته و در 4S، اين دو پارامتر  كاهش يافتند (05/0p lt;). همچنين درصد كلنيزاسيون ريشه با افزايش سطوح شوري كاهش معني­دار (05/0p lt;) و غلظت پرولين برگ­ها با افزايش شوري افزايش معني­دار نشان داد (05/0p lt;).