كارآئي مدل‌هاي پهنه‌بندي اكولوژيكي–زراعي و واگنينگن در برآورد پتانسيل توليد اراضي

امروزه به­دليل افزايش جمعيت و تخريب اراضي كشاورزي، نياز به استفاده بهينه و مديريت پايدار اراضي كاملاً ضروري است، بر اين اساس ارزيابي تناسب اراضي و تخمين پتانسيل توليد از مهم­ترين فرآيندها محسوب مي­گردد. هدف از اين پژوهش مقايسه مدل­هاي واگنينگن و پهنه­بندي اكولوژيكيزراعي در برآوردتوليد گرماييحرارتي به­عنوان يكي از پارامترهاي اصلي در محاسبه پتانسيل توليد به­روش فائو براي گندم آبي مي­باشد. جهت نيل به اين اهداف، ويژگي­هاي مرفولوژيكي، فيزيكي و شيميايي 10 واحد از اراضي منطقه خواجه با وسعت 1100 هكتار واقع در استان آذربايجان شرقي انتخاب گرديد. خاك­هاي اين منطقه داراي رژيم رطوبتي اريديك هم­مرز با زريك و رژيم حرارتي مزيك بوده و بر اساس كليد رده­بندي آمريكايي 2014 در رده اريدي­سول­ها رده­بندي شدند. مقادير ضريب تبيين محاسبه­شده بين توليد برآورد شده و توليد واقعي در روش­هاي AEZو واگنينگن به­ترتيب 7۴/0و 7۲/0 برآورد گرديد. براي بررسي صحت مدل­هاي استفاده­شده از شاخص نسبت خطاي متوسط هندسي (GMER) استفاده شد كه اين مقدار براي مدل­هاي AEZ و واگنينگن به­ترتيب 28/2 و 02/1 مي­باشد. همچنين نتايج تطابق نقشه­هاي حاصل از روش­هاي انتخابي با توليد مشاهده شده مؤيد اين مطلب است كه تطابق در روش  AEZ(2/55 درصد) بيشتر از روش واگنينگن (8/12) مي­باشد. در نهايتا مي­توان گفت روش AEZ با توجه به­دقت، صحت، تطابق بيشتر نقشه حاصل با توليد واقعي و محاسبات كمتر به­عنوان مدل كارا پيشنهاد مي­گردد.