مكان‌يابي براي كاشت گياهان زراعي و باغي منتخب در اراضي منطقه آبيك استان قزوين

مطالعات خاكشناسي و تناسب اراضي براي اجراي يك پژوهش كاربردي و اطلاع از ويژگي­هاي خاك و اراضي ضروري است. هدف اين تحقيق، تعيين مكان­هاي مناسب در شرايط فعلي و آتي براي برخي محصول­هاي زراعي و باغي بود. منطقه مورد مطالعه با وسعت 295 هكتار در منطقه آبيك قزوين واقع­است. رژيم رطوبتي و حرارتي منطقه به­ترتيب اريديك ضعيف و ترميك بود. فيزيوگرافي­هاي غالب، مخروط­افكنه آبرفتي و دشت‌ دامنه‌اي هستند كه براي كشاورزي تسطيح شده­بودند. 9 خاك­رخ در منطقه تشريح­شد و بر اساس رده­بندي آمريكايي، خاك‌ها در دو رده انتي‌سول و اريدي‌سول طبقه­بندي شدند. تناسب اراضي فعلي و آتي 5 نوع بهره‌وري (شامل كلزاي پاييزه، گوجه­فرنگي، سيب، گلابي و گردو) با توجه به شرايط اقليم، خاك و زمين بررسي شد. نتايج نشان داد، وجود مقدار نسبتاً زياد تا زياد سنگ، سنگريزه، قلوه­سنگ، كربنات كلسيم معادل و pH خاك، مهم‌ترين عوامل محدوده­كننده براي انواع بهره‌وري مي‌باشند. براي گوجه­فرنگي و گردو، كلاس تناسب اراضي نمي­تواند به S1 ارتقاء يابد. زيرا شرايط اقليمي منطقه براي آن­ها كم­و­بيش محدوديت­‌زا است. اما كلاس تناسب اراضي براي ساير انواع بهره­وري­ها با انجام اقدامات مديريتي مناسب مي‌تواند ارتقاء پيدا كند. كلاس تناسب اراضي ساير نوع‌هاي بهره‌وري اراضي با اجراي اقدامات مديريت اراضي قابل بهبود مي­باشد. به­ترتيب 40% و 43% از كل اراضي منطقه براي كاربري باغ و زراعت آبي مناسب (كلاس S1) است. درنهايت 17% باقي­مانده نيز به­علت وجود محدوديت­هاي زياد مي‌تواند براي كاربري­هاي غير كشاورزي مورداستفاده قرار­گيرد.