طراحي مدل توسعه مشاركت ورزشي (مطالعه موردي استان گيلان)

هدف: هدف از اين پژوهش توسعه نظري و مفهومي مشاركت ورزشي با رويكرد مدلسازي در ورزش استان گيلان بود. روش‌شناسي: روش تحقيق از نوع اكتشافي پيمايشي بود. 154 كارشناس اجرايي و متخصص علمي در حوزه ورزش همگاني استان گيلان به صورت هدفمند مورد نظرخواهي قرار گرفتند. ابزارهاي پژوهش شامل مطالعه كتابخانه‌اي، مصاحبه‌ و پرسشنامه بود. ابزار اصلي پرسشنامه محقق ساخته شامل متغيرهاي پژوهش در مقياس ليكرت 5 گزينه‌اي مي‌باشد. روايي پرسشنامه از طريق نظر متخصصان (12 نفر) و تحليل عاملي (شاخص برازش) و پايايي آن با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ (0.90) مطلوب ارزيابي شد. يافته‌هاي كيفي و كمي پژوهش در سه رويكرد ساختاري (Amos)، سيستمي و رفتاري مدلسازي شدند. يافته‌ها: بر اساس نتايج، مدل ساختاري پژوهش داراي برازش مطلوب بود. بر اساس تحليل مسير اثر متغيرهاي؛ محيطي بر فردي (0.673)، محيطي بر مديريتي (0.739)، محيطي بر خدماتي (0.672)، مديريتي بر فردي (0.714)، مديريتي بر خدماتي (0.962) و خدماتي بر فردي (0.871) مثبت و معني‌دار مي‌باشد. همچنين سه عامل؛ مديريتي، خدماتي و محيطي به ترتيب داراي بيشترين تأثير بر روي سطح فردي بودند. نتيجه‌گيري: در تفسير يافته‌ها مي‌توان گفت كه براي توسعه مشاركت ورزشي مؤلفه‌هاي فردي تعيين كننده نهايي هستند. بنابراين زمينه‌يابي محيطي، عمليات مديريتي و كيفيت‌بخشي خدمات در نهايت بايد از طريق تقويت متغيرهاي فردي سبب افزايش تقاضامحوري و استمرار مشاركت ورزشي در افراد شود.