نقش عدالت سازماني در توانمندسازي روان‌شناختي كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان ايلام

هدف: هدف تحقيق حاضر بررسي نقش عدالت سازماني در توانمندسازي روان‌شناختي كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان ايلام بود. روش‌شناسي: روش تحقيق توصيفي-همبستگي بوده و بر اساس جدول تعيين حجم نمونه مورگان 90 نفر از كاركنان ادارات ورزش و جوانان استان ايلام به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه عدالت سازماني نيهوف و مورمن (1993)، شامل 20 گويه و سه خرده‌مقياس و نيز پرسشنامه توانمندسازي روان‌شناختي اسپريتزر (1995)، شامل 22 گويه و پنج خرده مقياس بود. آزمون فرضيه‌ها با استفاده از مدل معادلات ساختاري و ضريب همبستگي پيرسون به ترتيب با استفاده از نرم افزارهاي ليزرل و SPSS انجام شد. يافته‌ها: نتايج فرايند تحليل مسير نشان داد كه عدالت سازماني (3.93=t) و مؤلفه هاي تعاملي (3.89=t) و رويه اي (3.79=t) آن به طور معناداري بر توانمندسازي روان‌شناختي كاركنان اثر دارند، اما عدالت توزيعي تأثيري بر توانمندسازي روان‌شناختي نداشت. به طور كلي، عدالت سازماني در حدود 30 درصد از واريانس توانمندسازي روان‌شناختي كاركنان را تبيين كرده است. نتيجه‌گيري: با شناخت مناسب از نحوه تأثيرگذاري ابعاد عدالت سازماني بر توانمندسازي روان‌شناختي، مديران اين امكان را مي‌يابند كه اقدامات مناسب‌تري را در جهت توسعه احساس عدالت در سازمان‌ها به عمل آورند. بنابراين با توجه به يافته هاي پژوهش حاضر مي توان گفت راهبردهاي توسعه عدالت تعاملي و رويه‌اي مي‌تواند توانمندسازي روان‌شناختي كاركنان ادارات ورزش و جوانان را در پي داشته باشد.