تاثير كروم (VI) و ورمي‌‌كمپوست بر برخي از شاخص‌هاي ميكروبي و اكوفيزيولوژيك خاك

در اين مطالعه اثر فلز سنگين كروم بر برخي شاخص‌هاي ميكروبي و اكوفيزيولوژيكي خاك در حضور ورمي كمپوست و در قالب طرح كاملا تصادفي بررسي شد. اين آزمايش در پنج سطح كروم ( 0، 100، 200، 300 و 400 ميلي گرم كروم بر كيلوگرم خاك از نمك دي كرومات پتاسيم) و در هفت دوره انكوباسيون ( 5، 30، 60، 90، 100، 110، 120 روز ) در سه تكرار اجرا گرديد و به‌منظور كاهش اثرات مخرب آلاينده در خاك، در روز‌90 ام به همه تيمارها ورمي كمپوست اضافه شد.در انتهاي هر دوره فعاليت آنزيم دهيدروژناز، تنفس پايه و كربن بيومس ميكروبي به عنوان شاخص‌هاي ميكروبي و همچنين نسبت ميكروبي و متابوليك به عنوان شاخص هاي اكوفيزيولوژيك اندازه‌گيري شدند. نتايج نشان دادند كه با افزايش غلظت كروم در خاك شاخص‌هاي ميكروبي خاك تا روز نود كاهش يافتند. آنزيم دهيدروژناز در غلظت 100 ميلي گرم كروم در خاك، 100 درصد كاهش را پس از نود روز انكوباسيون نشان داد و پس از آن افزايش يافت  و در غلظت‌هاي كمتر از 100 ميلي گرم كروم كاربرد ورمي‌كمپوست تاثير سوء آلاينده را جبران نمود. سهم متابوليك در غلظتmg Cr kg 300 بعد از افزودن ماده آلي از43/5 در روز 90 ام به 164/0در روز 100 ام رسيد و همين كاهش با روند شديد‌تر در تيمارmg Cr kg 400 نيز اتفاق افتاد. . نسبت ميكروبي با افزايش ماده آلي در خاك، در تيمار شاهد 56 درصد و در بالاترين غلطت كروم در خاك، 44 درصد افزايش را نشان داد. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش در غلظت‌هاي بيش از 100 ميلي گرم كروم در خاك پيامدهاي منفي فلز بر شاخص‌هاي ميكروبي خاك نمايان شد و كاربرد ورمي كمپوست در بهبود اين شاخص‌ها در حضور آلاينده موثر بود.