تدوين الگوي اثر توانمندسازي روانشناختي كاركنان بر مديريت بحران با توجه به نقش مديريت تغيير در ادارات ورزش و جوانان استان اصفهان

هدف: هدف پژوهش حاضر تدوين الگوي اثر توانمندسازي روانشناختي بر مديريت تغيير كاركنان و نقش آن بر مديريت بحران‌ در سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان بوده است.روش شناسي: اين پژوهش از دسته مطالعات توصيفي_ همبستگي بوده و به همين منظور تعداد 206 نفر از كاركنان سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. از سه پرسش نامه استاندارد به منظور جمع آوري اطلاعات استفاده شد. يافته ها: بر اساس نتايج حاصله وضعيت توانمندي هاي روانشناختي (2.63±0/98=M)، مديريت تغيير (2.26±1/15=M) و مديريت بحران (2.51±1/18=M) كاركنان سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان مطلوب ارزيابي نمي گردد (0.05 ≥P). نتايج حاصل از مدل مفروض پژوهش نيز حاكي تأثير مستقيم سازه توانمندسازي روانشناختي كاركنان بر گسترش مديريت تغيير (0.58) و توسعه مديريت بحران (0.31) آنان در سازمان مذكور بوده است. همچنين، توانمندسازي روانشناختي بصورت غيرمستقيم و با ميانجيگري سازه مديريت تغيير بر گسترش مديريت بحران كاركنان اثرگذار مي باشد (0.35). نتيجه گيري: با توجه به نتايج بدست آمده تأكيد بر ارتقاء توانايي هاي روانشناختي كاركنان مي تواند علاوه بر گسترش بيشتر عملكردهاي شغلي و حرفه اي آنان بر بازدهي بيشتر آنها در زمان ايجاد تغييرات شغلي و حرفه اي در سازمان و همچنين در زمان وقوع بحران هاي سازماني اثرگذار بوده كه نتيجه آن مي تواند به بهره وري بيشتر سازمان ورزش و جوانان استان اصفهان از يك طرف و كاهش خسارات مالي، انساني، اجتماعي و سياسي سازماني بيانجامد.