تحليل كانوني رابطه بازخورد‌هاي ناكارآمد مادران با خودكارآمدي و سبك‌هاي مقابله‌اي

اين پژوهش با هدف تعيين رابطه بين بازخوردهاي ناكارآمد مادران با خودكارآمدي و سبك‌هاي مقابله‎اي دانش‌آموزان دختر انجام شد. 400 نفر (200 دانش‌آموز دختر پيش‌دانشگاهي رشته علوم انساني در مناطق نوزده‌گانه آموزش و پرورش شهر تهران و 200 نفر مادران همان دختران) به روش خوشه‌اي تصادفي به‌عنوان نمونه انتخاب شدند با تكميل فرم بلند مقياس بازخورد‌هاي ناكارآمد (بك و وايسمن، 1978)، مقياس خودكارآمدي عمومي (شرر و ديگران، 1982) و سياهه سبك‌هاي مقابله‌اي (بيلينگز و موس، 1981) در اين پژوهش شركت كردند. نتايج نشان داد بين بازخورد‌هاي ناكارآمد مادران با خودكارامدي و راهبردهاي مقابله‌اي دختران رابطه معنادار وجود دارد و نتايج تحليل كانوني نشان داد كه هر سه ريشه كانوني از لحاظ آماري معنادار بوده و 42درصد از تغييرات خودكارآمدي، 21درصد از تغييرات سبك مقابله‎اي مسئله‎محور و 19درصد از تغييرات سبك مقابله‎اي هيجان‎محور توسط بازخوردهاي ناكارآمد تبيين مي‎شود. بر اين اساس مي‎توان از بازخورد‎هاي ناكارآمد مادران به منزله يكي از عوامل پيش‎بيني‌كننده خودكارآمدي و راهبردهاي مقابله‌اي دختران نام برد و در سطح سياست‌گذاري، برنامه‌ريزي و آموزش‌هاي والدين مورد توجه قرار داد.