تحليل اعتقادورزي و تواتر حديثي مهدويت در اهل‌سنت

نوشتار حاضر به بحث مهم جايگاه مهدويت در ميان اهل‌سنت مي‌پردازد اين جايگاه با دو مؤلفه اساسي يعني «اعتقادي بودن مهدويت» و «متواتر بودن احاديث مهدويت» نشانه‌گذاري مي‌شود. تواتر حديثي مهدويت كه بعضا با تعابير هم‌سو نظير استفاضه روائي، شهرت روائي، كثرت روائي همراهي مي‌شود با استنادورزي به منابع مختلف حديثي نظير صحاح، سنن، مصنفات، جوامع و اطراف، توجيه شده و با استنادورزي به اقوال بسياري از علماء و انديشمندان اهل‌سنت نظير آبري، سفاريني، كتاني، شوكاني، برزنجي، قنوجي، صبان و... تثبيت مي‌شود. اعتقادي بودن مهدويت كه از آن به ايماني بودن مهدويت تعبير مي‌شود مورد پذيرش و اذعان همه اهل‌سنت و غالب علماي‌شان قرار گرفته است. توجيه اعتقادي و ايماني بودن مهدويت از منظر اهل‌سنت به دلايل ذيل باز مي‌گردد. 1. انكار مهدويت، انكار رسالت پيامبر گرامي اسلام است؛ 2. تصديق اخبار غيبي پيامبر اسلام از جمله اخبار مهدويت واجب است؛ 3. اعتقاد به اشراط الساعه از جمله ظهور امام مهدي واجب است.