كاربست آموزه مهدويت در سپهر سياسي انقلاب اسلامي ايران

اعتقاد به آموزه مهدويت كه مكمل اصل امامت در منشور اعتقادي شيعه است صرفاً ايستاري ارزشي و اعتقادي محسوب نمي‌شود بلكه اين آموزه در آميزش با هيجانات اجتماعي و التهابات سياسي همواره واكنشي انفجاري و تهاجمي از خود نشان مي‌دهد. تاريخ پر تلاطم شيعه، نشان مي‌دهد كه آموزه مهدويت همواره با دو خوانش كلي روبرو بوده است؛ نگاه حداقلي و سلبي به اين باورداشت رخوت و ركود را در جوامع شيعي رقم زده و قرائت حداكثري و ايجابي آن،‌ روح اميد و تكاپو را به جامعه تزريق مي‌كند. توده انقلابيون در جريان انقلاب اسلامي ايران با بازآفريني و جلوه‌سازي عيني رهيافت حداكثري آموزه مهدويت، موفق به خلق انقلاب اسلامي در ايران شدند. فرهنگ مهدويت از طريق باورها، رفتارها ونمادهاي ايرانيان شيعه به تكوين ديني انقلاب كمك نموده است. اين نگارش در پي واكاوي كاربست‌هاي آموزه مهدويت در هويت‌سازي و شكل‌گيري سامانه سياسي انقلاب اسلامي ايران است.