حكم فقهي توقيت

توقيت را از منظرهاي گوناگوني مي‌توان بررسي كرد. در اين تحقيق برآنيم توقيت را از منظر فقهي مورد كنكاش قرار دهيم و بيان كنيم كه توقيت و وقت تعيين كردن براي زمان ظهور امام زمان(عج) از نظر شرعي چه حكمي دارد؟ در اين مقاله توقيت موضوع‌شناسي و حكم‌شناسي مي‌شود. در موضوع‌شناسي بيان مي‌شود كه توقيت غيرمعصوم دو نوع است: توقيت بي‌واسطه غيرمعصوم و توقيت باواسطه (خبر از توقيت معصوم) و در حكم‌شناسي، حكم اين دو نوع توقيت بيان مي‌شود.روش در اين تحقيق جمع‌آوري و دسته‌بندي روايات مربوط به توقيت و تحليل و بررسي آنها با روش فقهي از جهت بررسي سند، دلالت و رفع تعارض است.دستاورد تحقيق: اصل در توقيت بي‌واسطه(توقيت غيرمعصوم) جواز است؛ بدين معنا كه اگر مراد كذب مخبري باشد و منشأ توقيت هوا و هوس باشد جايز نيست، اما در موارد ديگر جايز است. مراد از روايات كذب‌الوقاتون كذب خبري به‌معناي عدم ترتيب اثر است.توقيت باواسطه (اخبار از توقيت) جايز نيست زيرا ادله جواز تمام نيست.از پنج دسته روايات دال بر عدم جواز اخبار از توقيت، دلالت دو دسته اول تمام است. مهم‌ترين دليل، روايت صحيح من أخبرك عنّا توقيتا فلاتهابنّ أن تكذّبه فإنّا لانوقّت لأحد است؛ به قرينه ذيل، مراد كذب مخبري و دروغگويي است.