بررسي سندي فقه الحديثي احاديث دلالت‌كننده بر انتساب مهدي موعود به عباس بن عبدالمطلب در منابع روايي اهل‌سنت

مسئله مهدويت، همواره در طول تاريخ مورد توجه محدثين، مورخين، مؤلفين و نيز دستگاه‌هاي حكومتي بوده است. از جمله حكومت‌هايي كه اهتمام زيادي به مسئله مهدويت داشته‌اند، حكومت بني‌عباس بوده است؛ به نظر مي‌رسد كه علت اهتمام بني‌عباس به موضوع مهدويت، وجود شخصي به نام «مهدي» در سلسله خلفاي بني‌عباس و همنامي وي، با رسول اكرم بوده است و با توجه به حضور چنين شخصي در بين خلفاي بني‌عباس، گرايشي سياسي مبني بر جعل احاديثي كه مهدي موعود از نسل عباس، عموي پيامبر است، مطرح شده است و از همين رهگذر مجموعه احاديثي با طرف حديثي «المهدي من ولد العباس» جعل و وضع شده و شواهد تاريخي متعددي نيز وجود دارد كه جعل و وضع اين احاديث توسط دستگاه حكومتي بني‌عباس مورد حمايت قرار مي‌گرفته است. آن‌چه در اين مقاله مد نظر است، بررسي سندي و فقه الحديثي احاديثي با مضمون «المهدي من ولد العباس» است كه پس از بررسي مشخص مي‌شود كه اين احاديث از حيث سندي، سند مورد قبولي بر طبق مباني حديثي و رجالي اهل‌سنت ندارد و نيز از نظر فقه الحديثي هم با روايات صحيحي كه در باب مهدويت نقل شده و دلالت بر اين دارد كه مهدي موعود از نسل رسول اكرم و از اولاد حضرت فاطمه است، مطابقت ندارد و نيز نقدهاي فقه الحديثي متعدد ديگري نيز بر اين روايات وارد است كه سبب مي‌شود مجموعه روايات «المهدي من ولد العباس» از نظر سندي و فقه الحديثي بر طبق مباني و منابع روايي اهل‌سنت مورد اعتماد و مقبول نباشد.