ارزيابي كارايي بانك‌هاي منتخب در ايران و ارتباط آن با متغيرهاي درون بانكي و كلان اقتصادي

پژوهش حاضر به اندازه گيري كارايي 15 بانك منتخب ايران به تفكيك بانك هاي خصوصي، دولتي و دولتي خصوصي شده طي دوره زماني 1394-1385 با روش تحليل پوششي داده‌ها (DEA) كه روشي پويا و پيشرو در اندازه گيري كارايي و بهره وري است، مي پردازد. براي اين منظور از متغيرهاي دارايي هاي ثابت، هزينه هاي عملياتي، سپرده ها و حقوق صاحبان سهام به‌عنوان متغير ورودي و متغيرهاي سود خالص، جمع درآمدها و تسهيلات به‌عنوان متغير خروجي استفاده شده است.     در مرحله بعد با استفاده از مدل هاي پانل تأثير متغيرهاي درون بانكي (نسبت سرمايه گذاري به كل دارايي، نسبت بدهي به كل دارايي و اندازه بانك) و كلان اقتصادي (رشد اقتصادي، نرخ تورم، تغيير نرخ ارز، نوسانات نرخ تورم، نوسانات تغيير نرخ ارز و نرخ رشد نقدينگي) بر روي كارايي بررسي شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه به‌طور ميانگين، كارايي بانك هاي دولتي 87%، كارايي بانك هاي خصوصي 94% و كارايي بانك هاي دولتي خصوصي شده 98% است. براساس نتايج پژوهش، نااطميناني نوسانات تغيير نرخ ارز و تورم، تأثير منفي بر كارايي بانك هاي ايران دارند. همچنين نرخ تورم و تغييرات نرخ ارز نيز با كارايي بانك هاي ايران رابطه منفي و معناداري دارد. به‌منظور افزايش كارايي بانك ها پيشنهاد مي شود كه بانك ها به سمت خصوصي شدن حركت كنند و موجبات كاهش دارايي هاي ثابت و هزينه هاي عملياتي خود را فرآهم كنند.