تأثير واردات و صادرات صنايعي با فناوري پايين بر روي رشد اقتصادي ايران

در فرآيند جهاني شدن اقتصاد، سرريز فناوري از كانال تجارت از عوامل مهم و تاثيرگذار بر روي رشد اقتصادي است. جذب فناوري خارجي از طريق واردات محصولات صنعتي و به كارگيري فناوري نهفته در اين محصولات، موجب توسعه صادرات، افزايش كيفيت و كميت كالاهاي توليدي با صرف هزينه هاي كمتر، بهبود فناوري و روي آوردن به توليد كالاهايي با ارزش افزوده بالاتر شده كه در نتيجه به تخصيص بهتر منابع، كارايي و رشد بخش هاي مختلف اقتصادي منجر مي شود. بنابراين، در كشورهاي در حال توسعه پس از گذر از بخش كشاورزي جذب فناوري نهفته در صنايع با فناوري پايين براي دستيابي به مرحله اي از توسعه يافتگي و ايجاد بسترهاي مناسب جهت توليد صنايع با ارزش افزوده بالاتر مورد نياز كشور است. از سوي ديگر، صادرات اين صنايع با ايجاد مزيت رقابتي، بهبود روش هاي مديريتي، ايجاد صرفه هاي مقياس و  ارز آوري حائز اهميت مي باشد. در پژوهش حاضر با استفاده از الگوي رشد درونزاي رومر، تاثير واردات و صادرات صنايع با فناوري پايين بر روي رشد اقتصادي ايران براي سال هاي 13901380 بررسي شده است. براي اين منظور و در جهت بررسي رابطه بين متغيرها از داده‌هاي فصلي در قالب مدل‌ خود بازگشت با وقفه‌هاي توزيعي (ARDL) استفاده شده است. تفكيك  صنايع با فناوري پايين بر اساس طبقه بندي سازمان همكاري اقتصادي و توسعه (OECD) صورت پذيرفته است. نتايج حكايت از تاثير مثبت و معني دار واردات و صادرات صنايع با فناوري پايين بر روي رشد اقتصادي ايران دارد. همچنين، اثر ساير متغيرهاي مدل شامل موجودي سرمايه، اشتغال و هزينه هاي تحقيق و توسعه بر روي رشد اقتصادي ايران مثبت و معني دار بوده است.