محاسبه جدول دادهستانده تك منطقه‌اي با روش جديد تركيبي FLQRAS و ضرايب فزاينده اشتغال؛ مطالعه موردي استان كهگيلويه و بويراحمد

جدول دادهستانده منطقه‌اي (RIOT)، ابزاري ارزشمند براي برنامه‌ريزي منطقه‌اي به شمار مي‌رود؛ اما تدوين جداول دادهستانده منطقه‌اي آماري، امري دشوار، پرهزينه و زمان‌بر است. در غياب اين نوع جداول، انواع روش‌هاي غيرآماري به‌منظور محاسبه RIOT و ضرايب داده ستانده منطقه‌اي (RIOC) از ميانه قرن بيستم توسط تحليل‌گران اقتصاد داده ستانده منطقه‌اي معرفي شده‌اند. در يك طيف، روش‌هاي سهم مكاني قرار دارند كه كانون تمركز آن‌ها روي محاسبه RIOC است و تراز RIOT منوط به پذيرش دو پسماند بردار ارزش‌افزوده و صادرات بخش‌هاي منطقه است. طيف ديگر را روش‌هاي تراز كالايي (CB) و مبادلات تجاري دوطرفه (CHARM) تشكيل مي‌دهند كه خاستگاه اصلي آن‌ها، محاسبه RIOTs است و پسماند در نظر گرفتن بردار ارزش‌افزوده نقش كليدي براي تراز نمودن RIOTs ايفا مي‌كند. در اين مقاله برخلاف تعداد معدودي از پژوهش‌هاي انجام گرفته در ايران، نشان داده مي‌شود كه به‌كارگيري انواع روش‌هاي سهم مكاني، ارقام بردار ارزش‌افزوده در حساب‌هاي منطقه‌اي مركز آمار ايران را به‌طور ناخواسته تعديل مي‌كند. به منظور رفع اين كاستي، روش تركيبي جديد FLQRAS مبناي محاسبه جدول دادهستانده استان كهگيلويه و بويراحمد براي سال 1390 قرار مي‌گيرد و توان اشتغال‌زايي 60 بخش اقتصادي در اين استان و همچنين متناظر آن‌ها در سطح كشور محاسبه مي‌شود. يافته‌هاي اين مقاله حاكي از آن است كه توان اشتغال‌زايي بخش‌هاي اقتصادي و رتبه‌بندي آن‌ها در سطح منطقه، تصويري متفاوت از سطح ملي را نشان مي‌دهد و اين امر حاكي از آن است كه غفلت از ابعاد فضا و ناديده گرفتن تفاوت‌هاي منطقه‌اي، به تدوين راهبردهاي توسعه‌اي گمراه‌كننده‌اي منجر مي‌شود.