بررسي انقلاب كپرنيكي كانت

كانت براي پاسخ به اشكالات شكاكان و ايدئاليست‌ها پيشنهاد كرد كه در عالم فلسفه، انقلابي كپرنيكي به راه اندازيم و به جاي اينكه به دنبال شناختِ مطابق با جهان واقعي (عالم عين) باشيم، به دنبال شناخت واقعيتي باشيم كه مطابق ذهن و قواي ادراكي ما ساخته شده باشد. او مدعي شد كه تنها راه فرار از شكاكيت و ايدئاليسم همين است كه صرفاً به دنبال شناخت واقعيتي باشيم كه به ذهن آمده و ذهني شده است؛ يعني به شناخت دنياي خودساخته (عينِ ذهني) بسنده كنيم و تصور ذهنيِ يك شيء را خود شيء (خود واقعيت) در نظر بگيريم. او مي‌پنداشت كه اگر انسان به جاي «واقعيت مستقل از خود» به دنبال شناختنِ «واقعيت ساخته‌شده توسط قواي ادراكي خود» باشد، يقيني بودن ادراكاتش تضمين مي‌شود و اعتراض‌هاي امثال باركلي و هيوم پاسخ مناسبي مي‌گيرند. در اين مقاله، با بررسي انقلاب كپرنيكي كانت و پيامدهاي منطقي آن، نشان داده‌ايم كه فلسفه‌ كانت، به‌رغم تلاش فراوان و ستودني او، در دفع شبهات موفق نبوده و نسخه ديگري از شكاكيت است و منطقاً به ايدئاليسم محض مي‌انجامد.