عنوان مقاله :
تحليل نشانه معناشناختي گفتمان اجتماعي مٌد: از عقل محوري تا آرمان گرايي
عنوان به زبان ديگر :
Semiotic Analysis of Vogue’s Social Discourse: From Rationalism to Idealism
پديد آورندگان :
شعيري، حميدرضا دانشگاه تربيت مدرس - گروه زبان فرانسه
كليدواژه :
آرمان‌گرايي , عقل‌محوري , تن-آشوب , تن-عادت , هويت , مد
چكيده فارسي :
هويت و مٌد در درون يك نظام گفتماني قرار مي‌گيرند و همانند يك فرايند جريان معناسازي را دنبال مي‌كنند. مٌد در تلاش است تا با پيوند بين آنچه كه خود دارد، اما به عادت تبديل شده است و آنچه كه ديگري دارد و عادت نيست، به حضوري آرماني دست يابد كه نتيجۀ آن آشتي با خود است. پس گفتمان مٌد در راستاي بازسازي هويت حركت مي‌كند.
در واقع، گفتمان مٌد قادر است تنِ آرماني را ايجاد كند؛ چرا كه همواره تصويري از ديگري ارايه مي‌كند كه همانندي با آن سبب فاصله از تن- عادت مي‌گردد. به همين دليل مٌد در درون يك تناقض كه دو وجه سلبي و ايجابي دارد حركت مي‌كند. هدف از مطالعۀ نشانه- معناشناختي مٌد اين است كه ببينيم چگونه مٌد به شيوه‌اي فرآيندي و در چارچوب عقل‌محوري از مرز ساختار و عادت عبور نموده و به گفتمان آشوب و آرمان‌گرايي درون نظام اجتماعي جهت بازسازي هويت روي مي‌آورد. در اين تحقيق نشان خواهيم داد چگونه يك سوي مد با عقل‌گرايي و سوي ديگر آن با آرمان‌طلبي در جامعه مرتبط است.
چكيده لاتين :
Identity and vogue are in constant relationship in a discursive regime and as a process pursue the flow of semiosis. Vogue tries to reach an idealized presence with the bond that establishes on the one hand between what it has, but which has become the habit and what the other has , which is not the habit yet and can be considered the result of the reconciliation with itself. Thus, the discourse of the vogue takes the path in parallel with the reconstruction of identity where we encounter with an idealized body, since in this respect the vogue portrays an image of the other. This similarity with the other creates a distance with the body-habit. The vogue moves in a contradiction with two negative and positive poles. This contradiction guarantees in its turn the rationality of the vogue. The main objective of semiotic analysis of vogue is to show how the vogue passes over the boundary of structures and habits and enters the discourse of chaos –idealism in its own system of social order through a processual and rational manner.
